Alles op zijn tijd
Vandaag werd Yara twaalf. Ik had haar net even aan de telefoon, juist terug uit Frankrijk met haar papa. Niet echt een verjaardag om over naar huis te schrijven natuurlijk de hele dag in de auto, maar komend weekend feest en nog eens een keertje lichtjes over bij mama.
Het was vooral heet vandaag. Er was wel wat wind en dat maakte een wandeling nog wel mogelijk, zodat Didi ook nog lekker even kon zwemmen. Maar om daarna in of om het huis nog wat te ondernemen, daarvoor was het te warm. We hingen vooral stoel.
Sil en Martin kwamen weer terug, de auto is weer heel dus er kan weer getaxied worden en de rest van het werk dat nog gedaan moest worden is ook klaar. Nu alleen nog maar genieten van het mooie weer en daarna weer serieuze dagelijkse regelmaat. Ik vond het altijd heerlijk als die lange schoolvakanties weer achter de rug waren. En ook nu kijk ik alweer uit naar de herfstige kleuren, wel met zon natuurlijk, maar ook weer rust in het dorp en de polder.
Eerstens: hartelijk gefeliciteerd met Yara. Hadden ze het leuk gehad in Frankrijk? Ik kan mij wel voorstellen als jij blij bent met weer alles gewoon, met al die toeristen in ‘t dorp en op ‘t strand. En ja, het was heel warm.