Hoe het heet.
Eind van de ochtend toog ik weer naar het Zierikzeese ziekenhuis met mijn voet. Het ging lekker vlot en ik was zo aan de beurt. Een beetje vreemd vond ik het wel, geen echo, maar toch met van die pasta op een glijdertje en een beeldscherm waarop je gelijk kunt zien wat er is, of niet is. (dat is toch een echo?)
Nu ja, het heeft een naam hoor. Ik heb de ziekte van Ledderhose en voorlopig laat ik de knobbeltjes maar lekker zitten, als tenminste de dokter die donderdag de uitslag heeft niets anders adviseert.
Daarna hebben Didi en ik fijn gewandeld, ze loopt goed en ik merk niet dat ze pijn heeft Het gaat trouwens toch een stuk beter vandaag. Donderdagochtend is zij aan de beurt voor de foto.
negen reacties
Oh, nu kijk ik pas bij die handenlink, maar dat heb ik dus ook en mijn vader had dat ook heel erg, zijn handen stonden helemaal krom. Of hij het aan zijn voeten had weet ik niet.
Goh, weer wat geleerd, en jij vast ook.
Afwachten maar, ook met de hond, maar zo te lezen is alles hoopgevend :)
@mack: ik zei tegen die echoman, ‘oh, de ziekte van de leren broek’, hij zei: ‘nee het is ledder, ik dacht dat ook altijd’.
Ja, die naam klinkt een beetje alsof het een grap is. Ik zie dat je blij mag zijn dat je niet iets vergelijkbaars hebt aan andere lichaamsdelen 
Hé dat is dus net zo iets als wat ik aan mijn handen heb, dupuytren. Had jouw vader daar ook niet last van? Hopelijk verergert het niet al te vee, dan hoeft er niks aan te gebeurenl. En Didi doet solidair mee, hopelijk valt het bij haar ook mee.