Gedub
Gisteren deden we al een rondje rond het dorp en vanmorgen reed ik met de auto naar het fietspad om daar een stukje te lopen. Didi vond het heerlijk, was uitgelaten en rende dat het een lieve lust was met af en toe een hink of een huppel want ja, het deed nog wel wat zeer, maar een hond met gescheurde kniebanden rent toch niet zo denk ik.
Pijn nadien heeft ze niet, dus we hebben besloten het nog even aan te zien, want ik kan nu wel een foto laten maken en als dan blijkt dat er niets met haar knie aan de hand is is dat fijn natuurlijk, maar eigenlijk weet je dan nog niets en zou je nog verder moeten gaan zoeken.
Joop vindt me te ongeduldig. Hij heeft na zijn val in Nepal nog steeds last van zijn schouder en kan er ook nog niet op liggen. Kneuzingen, scheurtjes, weet ik wat er allemaal aan de hand kan zijn hebben gewoon erg veel tijd nodig om te genezen.
We kwamen Conny van de schaapjes tegen, liepen samen een eindje op en maakten wat foto's van elkaar. Altijd leuk.
zes reacties
Je bent veel te bezorgd voor je hond; Dat beest zal wel vanzelf genezen maar dat vraagt wel tijd. Maak er geen doetje van door voor elk kwaaltje naar de dierenarts te lopen. Een hond kan wel tegen iets
Hoi Floyd, ik loop niet zo snel naar de dierenarts hoor, maar dit duurt nu toch al een week of zes. Haha, je lijkt Joop wel. Maar als die kruisbanden echt gescheurd zijn wordt het alleen maar ergrr als je ermee blijft lopen.
Joop heeft gelijk. Sommige kwetsuren hebben tijd nodig om te helen. En bewegen is daar een goede hulp bij :)
Grappig om te lezen dat jij in Zeeland ook met de auto naar een fietspad gaat. Ik doe hier in Friesland hetzelfde. Dicht bij zijn er drie aaneengesloten fietspaden. Die loop ik dan af en dan bel ik en dan komt Gosse mij met de aut halen, anders wordt het rondje te groor (nu) ik hoop dat in de toekomst wel weer te kunnen lopen, het is ongeveer 12 km. Zo zie je maar, er zijn heel veel overeenkomsten op het platte land.
Ach meid, de tijd zal het leren…