Terugkieke
Ja die rotramp.
Silvia:
Het is vandaag 60 jaar geleden dat het water dwars door de dijken heen kwam.
Ik weet dat mijn moeder, toen 6 jaar oud, dit redelijk bewust heeft meegemaakt en toen met de familie een paar dagen op de zolder heeft gewacht op hulp.... (m'n opa sprong naast het reddingsbootje) Gelukkig hebben ze het allemaal overleefd.
Gister heb ik een programma gegeken over mensen die vertellen over de ramp.
Het verhaal van een vrouw uit Nieuwerkerk die toen 2 maanden zwanger was van een 2-ling en samen met haar man en dochtertje van 2 weggespoelt werden, ze konden zich aan het dak van hun huis vasthouden maar dat dak begon ook te zinken en een drijvend pak stro was hun redding.
Haar man zag ze voor haar ogen verdrinken en bij Oosterland kon ze zich aan een boom vasthouden maar dat kostte haar zoveel kracht dat ze uiteindelijk ook het kind moest loslaten.....
...
Het is goed dat ze kijkt en weet wat er gebeurde, natuurlijk klopt haar verhaal niet, maar zo gaat dat met verhalen.
Naar aanleiding van het berichtje van Sil vroeg ik aan een middelbare schoolvriendin waar zij was met de ramp, zij is ook een geboren en getogen 'Reisenaarse' en woonde niet ver bij ons vandaan, al kende ik haar toen nog niet.
Dit schreef ze:
1 februari 1953: Op de vraag van Ria van Felius kan ik antwoorden dat wij, mijn zus en ik, op 't nippertje naar het dorp zijn gebracht door oom Herman en daar 3 dagen op de zolder bij mijn oma hebben gezeten. Door jouw vader Ria, en door politieagent de Haan zijn we opgehaald met een roeiboot en naar de Zuiddijk gebracht.
Daarna een aantal dagen in Schuddebeurs gelogeerd en in de Graanbeurs te Zierikzee tot we naar ons evacuatieadres in de Betuwe zijn vervoerd.
En nu heb ik ook eens aan mijn zus gevraagd het op te schrijven, zij was al 11 en we hebben het er ook weleens over gehad, maar ook zij weet niet alles meer.
Wat dat betreft zijn onze levens toch heel anders verlopen. Zij had op Dreischor al haar lagere schoolperiode gehad. Toen we gingen verhuizen naar Zonnemaire begon ik daar pas aan en ging zij elke dag op de fiets naar Zierikzee naar de middelbare school. 's Morgens weg op de fiets en 's middags laat pas weer thuis en aan het huiswerk, terwijl ik nog volop buiten speelde met vriendjes en vriendinnetjes van het dorp, wat zij dus op Dreischor al deed. Haar jeugd ligt grotendeels op Dreischor, terwijl die van mij eigenlijk pas op Zonnemaire begon.
De foto is van na de ramp, een van de weinige waar we allemaal op staan, plus oma Prince. Oma en opa woonden tijdelijk in een noodwoning in de Kloosterweg, Burgh Haamstede. Die noodwoning is later weer verplaatst naar Serooskerke en diende als garage... voor de TT-55-25..?
En allemaal door mijn moeder zefgenaaid hè, die jurken! Toen ik wat groter groeide kon ik geen jurk meer zien.
UPDATE:
Het verhaal van Janny:
De ramp kan ik me een heleboel niet meer van herinneren. Ik weet dat pa thuis kwam en zei dat we snel naar de dijk moesten, maar het was al te laat , het water kwam heel snel. We zijn naar boven gegaan en omdat het water steeds steeg zijn we naar de vliering gegaan . Ma zei dat we maar moesten gaan slapen. Ik heb gedacht dat we het niet zouden overleven.
De volgende morgen toen het licht werd, zagen we dat het water niet verder was gestegen dan een paar treden van de zolder vandaan . Om naar buiten te kijken was verschrikkelijk. Mensen op vlotten of stukken dak en dan al die dode beesten...
In mijn herinnering zijn we in de middag met een bootje naar de dijk gebracht. Daarna waren we in Schuddebeurs bij politie de Vries, hoe we daar gekomen zijn weet ik niet, hoe lang we daar geweest zijn weet ik ook niet. Daarna met een helicopter naar Zierikzee. Volgens mij hebben we daar niet geslapen, maar zeker weten doe ik het ook niet. Daarna naar Rotterdam maar hoe we daar gekomen zijn weet ik ook niet. Freek denkt met de boot. Er moet ergens nog een procesverbaal van pa zijn , dan wordt het misschien wat duidelijker, ik ga er naar op zoek. Ik weet nog wel dat ik het verschrikkelijk vond om weer terug te gaan,ik was graag in Rotterdam gebleven .Die angst met harde wind heeft een hele tijd geduurd.
tien reacties
Wij radio zend amateur hebben op kanaal 3700 Khz toch heel wat radio verbindingen gemaakt in het ramp gebied. Dat lees je nergens.
Als ik zo weer eens terugzie, besef ik pas goed hoe verschrikkelijk het geweest moet zijn.
Wat had jij een mooie moeder, Ria, die ook nog prachtige jurken kon maken, ondankbare!!
Ik heb de laatste dagen heel wat verhalen gelezen. Het heeft veel leed veroorzaakt, maar mensen ook laten samenwerken en ze voor het leven een band gegeven.
De beelden van de afgelopen dagen,raakt je steeds weer,afschuwelijk wat er daar 60 jaar geleden gebeurd is.
ja, het is allemaal zo lang geleden, en zo naar nog altijd.
Verhalen nemen hun eigen wending, net als die van WO2.
Maar toch, we mogen niet vergeten en dienen te voorkomen, koste wat kost!
Hoewel de film De Storm nu niet van zo’n beste kwaliteit is, het verhaal was flinterdun, heeft het mij toch wel goed inzicht gegeven hoe verschrikkelijk het geweest moet zijn en hoeveel kracht het water heeft. Wat ik nooit beseft had was , dat het eb en vloed gewoon doorging. Dat was wel mooi in beeld gebracht.
Ik denk dat je als kind alles in een ander perspectief ziet. Naast de ernst, ook het avontuur blijft zien.