Wunderschön
We maakten een heerlijke lange strandwandeling vandaag, helemaal tot de kleine duintjes.
Bij de nieuwe duintjes moet ik altijd aan Barbara denken, ze vond het het mooiste plekje van Schouwen. We stonden op het punt elkaar eens te ontmoeten, ze las altijd mee hier en ze hadden een huisje in den Osse. Ze werd ziek en overleed, we hebben elkaar nooit gezien en toch is ze, zeker daar, nog steeds in mijn gedachten...
Dat hart dat heb ik niet gemaakt, dat lag er al..
We liepen door de duinen terug.
Mooie wolkjes, mooie vlieren, veel mooier dan in de tuin lijkt het wel...
Mooie rode kamperfoelie, later kwam ik er nog eentje tegen, daar heb ik stekjes van meegenomen.
En toen zag ik ineens deze. Het lijken wel hele kleine anemoontjes, prachtige bloemetjes.
Zo klein!
En er is vast wel weer iemand die weet wat het is.
"Wunderschön!", riepen een paar Duitse fietsers, geen idee wat ze bedoelden, vast niet mijn kleine bloemetjes, want die zie je echt niet op de fiets hoor.
UPDATE:
Volgens bosw8wullum is het hondstong. En als ik het zo bekijk denk ik het ook.
De natuur regelt dat allemaal zelf. Knap eigenlijk…