Over apen en ringen
Didi en Kyra zijn niet echt dikke vriendinnen, twee teven is meestal haat en nijd, maar sinds we af en toe samen een stukje oplopen gaat het toch steeds beter.
Al wordt Kyra nog wel het meest achter haar vodden gezeten. Gezellig is het wel, zo een stukje samen op, ook voor de vrouwtjes.
Ik nam gisteren mijn kralen nog maar eens mee naar Zierikzee, want hoewel ik het me voornam ze te dragen wil dat nog niet erg lukken. Ik ging naar Pagode, want bij een juwelier hebben ze van kralen rijgen weinig kaas gegeten en ook omdat ik het een erg leuke winkel vind.
Van mijn bloedkraaltjes wil ik graag een armband en ze stelde voor er dan wat zilveren dingetjes tussen te doen wat de boel wat levendiger maakt, dat lijkt mij ook leuk en dan met een nieuw zilveren slotje. Ik ben erg benieuwd. Volgende week is het klaar.
De granaatjes stelde ze voor gewoon te dragen. Ik had de grove aangedaan, omdat ik toch in mijn doosje moest zijn en ze zei dat ik de kleintjes er gewoon bij kon doen, dat maakt het wat nonchalanter, dat is ook wel zo. Zelf lopen ze met ongeveer tien snoeren dik rond hun hals, dat is niets voor mij.
Ik heb ze aangehouden en ook de rest van de middag, ik voelde me best feestelijk zo en dat is het ook. Het is niet voor als ik druk in de tuin ben en ga wandelen, tenminste ... dat vind ik dan weer.
Gewoon af en toe eens, als ik er zin in heb.
acht reacties
Zijn dat nog sieraden van je moeder, RIa? Je hebt er voor zover ik weet nog nooit wat over gezegd. Ze zijn wel mooi; ik ben ook benieuwd hoe ze nu gaan worden.
Ja en van een tante. ik heb het er al eerder over gehad hoor. De donkere kralen blijven zo, alleen de bloedkralen worden vermaakt.
Ik heb niks met sierraden, maar van mij mag het!
Honden moeten soms wennen en leren wat ze aan elkaar hebben.
apen?