Sentiment
Telkens als ik de laatste tijd een half spitskooltje fijnsneed stond ik aan mijn moeder te denken en zag ik haar staan bij het aanrecht, met haar door mijn opa gemaakte schaafplank en telkens dacht ik dan ook: "ik moet het toch volgende keer eens proberen", want hij stond hier gewoon in de kelderkast, al jaren, zo voor het pakken.
Dat zijn van die dingen die je niet wegdoet, net als de wasstamper, ook al gebruik je ze nooit.
Rode en witte kool eten we zelden of nooit, maar de laatste tijd dus wel regelmatig een spitskooltje en vanmiddag heb ik hem gepakt, even afgespoeld en gebruikt. Dat ging gewoon natuurlijk!
Had nu iedereen vroeger zo'n plank vraag ik me af of deden ze het dan gewoon met de hand? Ook als de kolen in het zuur gingen voor zuurkool, dan sneed je wel een kool of wat.
negen reacties
Ik denk dat het vooral gebruikt werd om witte kool te snijden die moest worden ingelegd in de zout, dan had je hele vaten. Voor een spitskooltje lijkt het me een beetje groot. Ik vind het enge dingen, je snijdt zo je vingers mee.
Nee, ik kan mij niet herinneren dat mijn moeder zo iets had. Lijkt mij heel handig voor een heleboel kolen al doet niemand dat nu meer, denk ik.
Wij hadden wel een metalen schaaf maar in mijn herinnering was die nogal bot. Dit is een handig ding als hij scherp is, lijkt me inderdaad voor de inmaak bedoeld. Misschien komen ze weer terug, zelf zuurkool maken is weer hip.
Ik heb ook wel iets….. ik zal het binnenkort fotograferen!