Sprookjes bestaan

Vanmorgen gelijk begonnen met het inpakken van de keukenspullen, ik was het zat.

Heel het keukenblok is leeg, kruidenrek, pannen, schalen heel de reutemeteut ingepakt en overgebracht en daarna de kar daar opnieuw geladen met karton en plastic en door naar de stort. 

Dus vanavond hebben we daar voor het eerst gegeten nadat we elk even naar een ziekenhuis waren geweest. Zulke dingen moet je ook bijhouden. Joop voor zijn hartritmestoornis naar Vlissingen en ik ging met Mir mee naar Goes, om te rijden op de terugweg, zodat zij het ijszakje tegen haar wang kon houden. Wat een ellende toch die rotkiezen.

Tussendoor deed ik nog eens een rondje door de tuin. Gisteren gemaaid. Het staat er allemaal erg fris bij, maar ik zie ook genoeg dingen die zouden moeten gebeuren en ik wil het niet meer, het is al lang al niet meer mijn tuin, ik laat het kleefkruid lekker groeien. Pas gemaaid ziet het er keurig uit, sprookjesachtig zelfs.

acht reacties

Arme Mirjam!
Staan nu nog alleen de grote dingen ‘hier’? Zoals bed?

Margo, (URL) - 17-05-’16 21:01

Ja bed, computers, koffieapparaat…

ria, (URL) - 17-05-’16 21:09

En gelijk heb je, koken waar je het liefste kookt en de tuin lekker de tuin laten.
Het is nog wel steeds je tuin, maar je laat het los.

Renesmurf, (URL) - 17-05-’16 21:29

Wat ben je toch een lieve Smurf Rene.

ria, (URL) - 17-05-’16 21:31

(wee)moedig hoor. dappere dodo.

marlies, - 17-05-’16 22:46

Ja, jij bent de held van het sprookje!

Sjeu, - 17-05-’16 22:59

Zie je wel, het komt allemaal op z’n pootjes terecht.

Sjoerd, (URL) - 18-05-’16 10:13

Het gaat nu dat toch de goeie kant op met het loslaten. Laat maar lekker groeien dat kleefkruid. Voor het oog mooi, is vanaf nu mooi genoeg daar.

Jan K. alias Afanja, (URL) - 18-05-’16 14:11