Geduld
De herfst met bijbehorende kleuren duurt nog wel even, het is zeker met zon of mist erbij prachtig overal.
Ik was even op Scharendijke om te zien of alles nog een beetje in orde was, Joop doet dat meestal maar een vrouw kijkt toch weer anders, dus sinds lang was ik weer eens binnen. Het ruikt lekker naar hout als je binnenkomt, dat wat ik zelf niet meer rook ruik ik nu weer wel.
Alles was nog goed, niet al teveel dode beesten en spinnewebben dus ik hoefde weinig te doen. De tuin was ook mooi herfstig.
En nee, ik wil niet meer terug ...
Miriam kreeg vandaag de sleutel van haar nieuwe stek en Joop hing alvast wat lampen op. Intussen had ik ook mijn laatste rolgordijn binnen gekregen voor het kamertje aan de voorkant, dus dat kon dan mooi daarna opgehangen worden... het hangt we leven nog en op een boortje na is er niets gebroken, verder zeg ik maar niets.
Joop komt zuchtend uit bed en gaat er zuchtend weer naar toe, het valt niet mee allemaal, maar als geduld noten is dan hebben we nog zoveel ...
Ze zijn heerlijk Kees, zoveel zal ik er wel nooit meer aan mijn boompje hebben.
Wat een mooi plaatje die boven de walnoten! Ik een er maar moeilijk aan, de kou ineens.