van Feliesjes
'Ik wil eigenlijk wel even door het Gangetje' zei ze toen we na het wandelen bijna thuis waren. Herinneringen lagen daar, iets met zoenen...
We hebben weer gelachen en onszelf gespiegeld, af en toe is dat even nodig om te weten wie we ook alweer zijn en hoe het komt dat we doen zoals we doen, iets met genen...
Er zijn bij ons geen anderen meer voor handen om dat te doen.
De mannen weten het nu ook weer, want die hebben het ook niet altijd makkelijk met die van Feliesjes, je zal er maar mee getrouwd zijn.
Ben weer helemaal gelukkig, Freek vindt me in het echt veel knapper