Kandeladinges
'Dit is de laatste' zei ik laatst op Facebook waar ik elke dag mijn link naar hier plaatste.
Nu was ik vandaag even bij mijn achterbuurvrouw en zij dacht dat ik gestopt was met bloggen, wat natuurlijk helemaal geen waar is, want ik ga namelijk gewoon door tot ik er dood bij neerval, er worden alleen geen linkjes meer op Facebook geplaatst.
Degenen die mij een beetje kennen, die met mij meeleven omdat ik ook met hun meeleef, die moeten er misschien een klein beetje meer moeite voor doen, dat is dan maar zo. De rest, de 'overalopklikkers', die dan misschien ook nog ongehoord commentaar hebben of andere onzin verzinnen, daar heb ik geen boodschap aan en die vallen op deze manier gewoon af.
Ik was even bij de buurvrouw van 'de boom' op de thee.
Ze was er nog niet uit wat de boom betreft en toevallig had ik het er even voordien nog met haar over.
'Esdoorns kun je ook goed knotten' zei ze, ook daar denkt de buurvrouw over na, het heeft een moeilijk woord dat ik vergeten ben, zij zegt het vloeiend elke keer, dat vind ik zo knap, ik kende dat woord namelijk niet, nu wel, maar nu moet ik het nog zien te onthouden.
Het was zuur vandaag, ik deed twee korte rondjes en Joop ruimde onze papierwinkel op dat is ook weleens nodig.
zestien reacties
Oeps, heb ook even niet gekeken, vond een link via fb eigenlijk best makkelijk. Probeer je toch een beetje te volgen hoor!!
Ja ik weet het niet hoor, ik kreeg op een gegeven moment het gevoel dat ik niets meer kon schrijven, voelde me begluurd, veel kijkers en niemand die reageert, ik dacht ‘het hele dorp zit me aan te staren’ zoiets.
Misschien ga ik het binnenkort wel weer doen hoor, of alleen bij logjes die ik zelf de moeite waard vind qua foto’s of tekst, al zal dat laatste minder zijn. Ik kijk het voorlopig even aan en misschien reageert er eens iemand die zich aangesproken voelt.
ja, zo de dagelijkse wandelingen en gezelligheid. En dat facebook snap ik ook niet zo, het bungelt er maar bij, wat mij betreft dan.
Ik wil mijn logjes niet op Facebook plaatsen. Het is gek, iedereen mag alles lezen, maar de wereld van Facebook voelt te groot. Lastige dingen.
Ik link ook niets op Facebook naar mijn blog. Iedereen wet dat ik een blog heb en je kan een blog op meer manieren volgen dan alleen via FB :)
Facebook … men probeert het mij zo nu en dan ook aan te praten, maar tot nu toe is het me nog steeds gelukt om het buiten de deur te houden. En dat wild ik eigenlijk ook maar zo laten, want ik heb het helemaal niet zo op Facebook. Wie wat van me wil (weten) die kan mijn blog bezoeken of me mailen, en anders maar niet.
Wat is er nu zo leuk aan FB? Ik heb wel eens wat gekeken bij mensen, maar ik vind er domweg geen bal aan. Alleen maar foto’s en wat kreten erbij. De layout vind ik rommelig. Zelf ooit een account aangemaakt, maar als de duvel weer geannuleerd. Het is mij een beetje te veel Big Brother, want zonder mijn toestemming kregen alle mensen in mijn emailadresboek die ook op FB zitten bericht van mijn aanmelding. Dat is toch idioot?
Het kan wel leuk zijn hoor Wieneke, dat ligt ook een beetje aan je ‘vrienden’, die ik nu ook behoorlijk aan het uitdunnen ben.
Vrienden zijn leuk als ze eens iets posten en reageren op wat jij post, dan is het een wisselwerking. Maar er zijn ook vrienden die nooit iets posten en nooit eens iets leuk vinden, die kijken alleen maar naar wat anderen doen. Van die mensen heb ik genoeg, die gaan eruit bij mij dan zien ze ook niet meer wat ik post als ik het tenminste niet openbaar doe. Dat zijn ook de mensen die gelijk je link aanklikken (wat zou ze nu weer hebben…) en nooit reageren of zelfs op Facebook niet leuk vinden. Dat is het zo ongeveer.
Ik heb best een paar leuke vrienden waardoor ik blijf, maar mijn weblog moeten ze maar op een andere manier opzoeken.
Oh vandaar. Kandelaberen, hoe spreek je dat uit?