Moe
Joop had al eerder wat gruis gezien op het moment dat hij doortrok, te laat natuurlijk, maar dit lag er vanmiddag, dat is toch een behoorlijk steentje. Wat erbij ligt is een niet en hopelijk was dit het weer voor deze keer.
Didi is ook nog niet helemaal de oude, ze slaapt veel en als ik eens een wat groter rondje wil doen is ze het laatste stuk niet vooruit te branden, ze is duidelijk eerder moe, dus we doen het gewoon wat rustiger aan, dat vind ik ook met deze koude wind helemaal geen probleem.
Joop keek voetbal terwijl wij een rondje rond Keesje deden en als ik dan bij dit huisje kom moet ik ook altijd aan voetbal denken. Het keek uit op wat vroeger het voetbalveld was en wij zaten dan aan de dijk of liepen langs dat huisje waar dan soms iemand achter de gordijnen gluurde, ik heb geen idee wie dat was, ze was mensenschuw zeiden ze, het woord alleen al... Dat kan ik misschien ook eens aan de schilder vragen, Zonnemaire heeft voor mij best nog onopgeloste raadsels.
vier reacties
Wat een schattig huisje! Ja, er zijn veel mensen mensenschuw. En sterkte er mee, dat het maar goed mag komen.
Jeetje wat een steen, het lijkt klein maar ik moet er niet aan denken om dat te moeten uitplaatsen. Enfin hij is het kwijt. Hopelijk is Didi alleen een beetje voorjaarsmoe en krijgt ze straks wel weer zin in lange wandelingen.
Allemachtig wat een steen..! Tis zonde Didi…