Vertrouwen
Het is nu al de vijfde dag dat mijn blog niet werkt, ik raak er zo langzamerhand aan gewend. Als ik niet mijn verhaaltje had kunnen doen was het anders geweest natuurlijk, maar voor mij gaan de zaken gewoon door. Heel fijn!
Ik denk dat Bob het druk heeft. Een paar dagen weggeweest, lekker een beetje vakantie gevierd en dan ligt er op je werk weer genoeg klaar denk ik zo. Ik verzin er maar wat bij, daar ben ik reuze goed in. En ik denk ook niet dat ze daar op een oud wijf als ik zitten te wachten, maar beloofd is beloofd, ik vertrouw hem, ga niet lopen zeuren en wacht gewoon mijn beurt af en heb voorgesteld mijn domein daar ook maar onder te brengen om nog meer van zulke narigheid te voorkomen.
Ik was een beetje duf vandaag.
We gingen uit eten bij Salud gisteravond en daar nam ik drie wijntjes bij, daar begon het al mee en toen thuis nog eentje of twee, halfjes neem ik dan, dan ben je snel de tel kwijt, dus, afijn, ik deed het ermee vandaag.
De poep van Didi werd ook weer steeds dunner vanmorgen, ik had nog pillen over dus die heb ik haar er maar gauw een gegeven, het blijft een beetje kwakkelen toch of dat nu weer van die anabole steroiden komt die ze vorige week kreeg, ik weet het niet.
tien reacties
Ha, je bent er weer. Had dus gewoon geduld moeten hebben i.p.v. Thérèse lastig vallen. Maar ik kon ook niet lezen over Bob.
En van dat drinken lig je ‘snachts te snurken neem ik aan.
Ik weet niet of ik regelmatig zal reageren, maar ik doe mijn best.
Zo bijna alle ellende weer voorbij, behalve de dunnen poep van Didi. Baart mij toch een beetje zorgen.
Bob is de beste. Welkom terug !