Beter laat dan nooit
Kijk, de kleinkinderen zoals ze nu zijn. We zagen ze voor het laatst in april met de verjaardag van Levi, dat vind ik best ik hoef ze niet zo vaak te zien, als ze maar gezond en gelukkig zijn. Een paar dagen geleden was Yara jarig, ze zou de volgende dag pas van vakantie thuiskomen.
Ik besloot om haar eens niet via social media te feliciteren en er ook op mijn weblog geen aandacht aan te besteden, dit omdat ik met mijn verjaardag ook door geen enkel kleinkind gefeliciteerd ben. Ik stuurde natuurlijk wel een ouderwetse kaart uit naam van opa en oma met een aardigheidje erin. Vroeger was er niet anders.
Op de foto zitten ze gisteren haar feestje te vieren, wij wisten van niets.... dus nee wij waren er niet bij, het was de dag ervoor nog onduidelijk of er sowieso wel tijd voor een etentje was.
Ik ben geen digibeet, heb van het begin af aan alles gestimuleerd wat contacten betreft, zat op sociale media nog voordat kinderen en kleinkinderen van het bestaan wisten of er nog maar aan dachten, ben altijd bereikbaar geweest, kortom ik heb voorzover ik in staat was mijn best gedaan. En ja misschien hadden we wel wat vaker heen en weer moeten rijden. Daar komt nog bij dat Yara al jaren bij haar vader woont, druk met school en vriendinnen is en echt niet op bezoekjes van oma en opa zit te wachten is mijn ervaring met eigen dochters, die ik ook mee moest slepen naar hun oma en opa die bijna naast ons woonden.
Ik ben jaloers op families en gezinnen waar het allemaal zonder een kwaad woord en in goede harmonie lijkt te gaan, dat is hier totaal niet het geval, maar gelukkig komt het toch altijd weer goed.
Dus lieve Yara, nog van harte gefeliciteerd met je zeventiende verjaardag! Oma is trots op je! Je doet het goed op school, bent druk met je paardenbaantje, fotografeert, lekker op vakantie geweest. Je hebt het goed! En dat is wat oma's willen! Dan hoeven ze je echt niet zo vaak te zien.
En Levi jij ook nog van harte gefeliciteerd met je zus! Wat zit je haar leuk!
Bedankt voor je foto Silvia, het was een fijne aanleiding voor mijn stukje van vandaag.
tien reacties
Meestal ligt het niet aan de opa en oma, maar aan de situatie waarin de kinderen terecht komen.Mijn kinderen hebben ook geen contact gehad met hun grootouders
Een moedig geschreven stukje op je blog. Ja, zo gaan die dingen soms. Je mag alleen hopen dat de kinderen en kleinkinderen jullie blijven bezoeken. Dat hopen wij ook. Soms is het goed als ze vlakbij wonen, maar soms is het ook goed dat je niet alles ziet. En je moet niet denken dat het bij een ander altijd rozengeur en maneschijn is, er is altijd overal wel eens wat. Gewoon jezelf blijven en datgene doen waarvan jij denkt dat het goed is. Slaap lekker!
Kijk, dát zou ik nu weer niet durven, zo’n openhartig stukje te schrijven. Ik ben altijd als de dood voor ruzie.
Ach, alle Opa’s en Oma’s zijn verschillend, vind ik. En ik vind jullie een stel lieverds, hoor!
@dhyan juist!
@therese meestal wordt het dan zo’n raadselachtig stukje, maar nu was de maat even vol. Het was ook ooit de reden dat ik met dit weblog begon, lekker even alles kunnen spuien, maar ja dat is al lang niet meer. Ruzie klaart de lucht weleens hoor, ook al doe ik ook altijd alles om het te voorkomen.
Soms kun je nog zo hard je best doen, maar dan zit een contact zoals jij dat leuk zou vinden er gewoon niet in. Ik ben van mening, dat kinderen zouden moeten leren dat ze ook wel eens iets voor een ander moeten doen al staan ze dan niet echt te trappelen van enthousiasme. Bepaalde vriendelijkheden zoals even een belletje als oma jarig is kunnen best, hoor. Zoveel tijd en energie kost dat niet. Op die leeftijd zijn ze meestal bar egocentrisch, maar daar moeten ze even aan eh……geholpen worden.
Ik ben blij dat je nu eens wat duidelijker bent. Benoem de dingen zoals je ze ervaart. Ik heb altijd de indruk dat je lezers verstandige mensen zijn, die al wat langer met bepaalde bijltjes hakken. Jaloers zijn op mensen, bij wie zo geweldig SCHIJNT te zijn, zou ik je afraden. Je weet niet alles, meid. Sommige mensen zijn er heel goed in om alles perfect af te schilderen. Facebook staat er vol mee. Ik geloof er bar weinig van.
Gisteren was ik even druk maar hee. Helemaal eens met je log en de reacties. Wij zijn ook geen grootouders om de hoek maar hebben nog geen klachten gekregen, geen idee hoe het zal zijn als ze weer een paar jaar ouder zijn. Intussen krijgen we trouwens van bijna niemand meer verjaardagskaarten, niet om het een of ander maar het is gewoon uit de mode geraakt en nadat ik deze en gene op FB of per mail of whatsapp gefeliciteerd heb, stuur ik zelf ook geen kaart meer, behalve aan die twee goede zielen die er ons nog een sturen (en die zelf ook rond de 70 zijn). Ik lees altijd graag met je mee, hou alsjeblieft vol. Zal zelf ook weer eens wat regelmatiger proberen te loggen (webloggen is ook een beetje uit de mode geraakt met al die andere media maar daar trekken we ons niks van aan) 
.
Ik heb de ervaring dat als kinderen klein zijn ze het geweldig vinden bij opa en oma, daarna is er een tijd dat ze opa’s en oma’s gewoon lijken te vergeten (druk met eigen leven, puberteit ) en als ze dan volwassen zijn en gesetteld dan komen de oudjes weer in beeld. Trek het je niet aan. Jullie zijn geen slechte grootouders, dat zijn grootouders die aan hun (klein-) kinderen trekken, eisen stellen, zielig spelen. Ik heb pas één kleinkind en die komt nog graag (wil blijven als mama haar komt halen en wil mee als we van haar huis weer willen vertrekken – hoera!
) maar hoe lang zal dat nog duren? Wees er gewoon op de achtergrond, dat wordt op de lange duur het best gewaardeerd.