O ver verleden
Het was heerlijk vanmorgen. Wandelen met mijn pijnlijke been gaat goed, traplopen iets minder. Bij Joop is het toch waarschijnlijk jicht in plaats van kruippijn, dus die wandelt even niet, of het moest alleen naar de kroeg zijn.
Een prachtig mutsje waarbij ik merkte dat hurken ook nog niet fijn is.
Deze bolletjes zag ik vanmiddag ineens. Jaren geleden dat ik die gezien heb.
En er passeerde me een fietserskoppel, ik keek de vrouw aan en dacht: 'hee ik ken jou.. ' en dan ga je verzinnen en ik wist het best snel aan wie ze me deed denken, ze was het wellicht niet, maar zij was ook jaren niet meer in mijn gedachten geweest. Ik heb gezocht op fb, daar is wel iemand met haar naam maar ik geloof niet dat zij het is, gek toch dat je dan twijfelt. Sommige mensen veranderen heel erg, terwijl bij anderen vijftig jaar geen streepje verschil maakt.
Ook een dag met een randje wegens het overlijden van Gerda, Vrolijkstipje of Juweeltje voor internetvrienden en bekenden, zo gaat dat, ook die gaan gewoon dood. We hebben elkaar een paar keer ontmoet en hadden verder eigenlijk wenig contact,
maar toch was er een gezamelijke wortel ergens...
Vaarwel lieve Gerda.
ja, dat mensen sterven is altijd naar, maar een onoverkomelijk feit, dat maakt een dag toch naar. En voor de rest weer heel wat gezien, altijd leuk.