Terug en vooruitblik
Tien jaar geleden zag de wereld er heel anders uit, het was prachtig wit en Joop kwam toen net terug uit Nepal, waar hij Rabin zijn eerste laptop een ouwetje van ons cadeau deed.
Rabin zit inmiddels op de universiteit in Kathmandu, maar we moeten/willen nog wel even zijn zus Rita verder helpen. Als dit schooljaar voorbij is gaat ze kiezen welke richting ze uit wil en dan is het nog drie jaar. Als dat allemaal lukt hebben we ook haar de kans op een betere toekomst gegeven, dat hopen we dan tenminste maar.
Wie weet staat er nog ergens een potje zonder bestemming, Rita zal jullie dankbaar zijn.
Vandaag was het vooral grijs, net als gisteren en eergisteren en vandaag ook nog een stevige bries erbij.
De wilgen in de Oostweg zijn al geknot, de knotters zijn vroeg dit jaar, maar er moeten er denk ik ook niet zoveel gebeuren, geen idee om de hoeveel jaar ze dat doen eigenlijk.
Voor morgen en overmorgen alvast smakelijk eten, ik ga zo een pannetje pasta maken en morgen hoef ik niet te koken, wat er overmorgen op tafel staat zien we dan wel weer.
Wilgen knotten schijnt een mens psychisch heel goed te doen. Het heeft ook wel iets vind ik. Het fascineert mij.
Morgen komt de hele kinderschare, dochter kleine dochter èn zoon naar ons toe. Ongekende weelde.