Het gaat zoals het gaat
Het was een beetje rare dag vandaag. Joop moest om twaalf uur in het ziekenhuis zijn in Goes en Didi en ik gingen gezellig even mee.
Het was al een tijdje geleden dat ik er was en er is nogal wat veranderd. Allereerst de nieuwe toegangsweg, heel fijn, je hoeft nu niet heel Goes nog door. Dan de rotondes, daar moet ik erg aan wennen, die hebben hobbeltjes tegenwoordig. Als je op de verkeerde baan zit per ongeluk, kan je er niet meer af, dat doe ik geheid verkeerd de eerstvolgende keer als ik alleen moet natuurlijk, een rondje extra gaat dan ook niet, je komt er gewoon niet meer af.... hahaha.
Je moet zeker een uur eerder weg want plaats is er niet op de parkeerplaats en dan moet je ook nog betalen. Maar goed, ook dat zal wel weer wennen, na een paar keer oefenen is dat ook weer gewoon, dat moet ik wel blijven doen natuurlijk.
We hadden een fijn gesprek met een aardige Limburger. Bij het afscheid zei hij dat hij ons nooit meer hoopte te zien, dat vond ik wel positief.
'Het gaat zoals het gaat', zegt hij zelf altijd en als het dan gaat zoals het gaat en je hoeft je daarover niet al teveel zorgen te maken, dan moet je dat ook maar niet meer doen. Gebreken krijgen we nu eenmaal allemaal, sprak zij die ook nogal eens loopt te tobben vrolijk.
zes reacties
)
Ja, die rotondes vind ik ook wat van niks, daar komen ze later vast nog wel weer op terug. Het gaat zoals het gaat, dat is een ding wat zeker is. En we maken er maar het beste van, altijd weer.
Dat is wel waar, ‘het gaat zoals het gaat’, oftewel zoals ik het meestal pleeg te zeggen: ‘Het is wat ‘t is’.
Leuke dokter. “Rustig, rustig, geen paniek, wel opschieten…” roep ik ook vaak vrolijk.
Het is in ieder geval goed dat Joop niet hoeft te tobben.