Verloren
Hier moet het ongeveer gebeurd zijn, of nog net een stukje eerder. Het was zulk heerlijk weer en ik probeerde nog eens een selffie met Didi te maken op het fietspad, maar dat wilde niet erg lukken.
Ik had mijn bril op gezet om de foto's te bekijken en eenmaal bij de rotonde een stukje verderop dacht ik 'die bril kan wel weer af', ik vind het inmiddels vervelend om hem op te hebben met wandelen. Toen ik hem in mijn tasje wilde doen, in hetzelfde vakje als waar mijn portemonnee altijd zit, zag ik dat mijn leuke, lieve, kleine, bruine, handige portemonneetje verdwenen was, uit de tas gevallen!
Ik wist dat het ging gebeuren, had hem de laatste weken al een paar keer teruggeduwd en gedacht 'die moet ik in een ander vakje doen'. Maar niet gedaan natuurlijk. Nu inmiddels wel.
Ik besloot om maar om te draaien en het rondje in omgekeerde richting nog een keer te doen, het was lekker weer, maar al wat ik tegenkwam geen portemonnee. Joop had ik ook al ingelicht en toen ik voor de tweede keer bijna thuis was belde hij, twee dames met hondjes hadden het verloren voorwerp inmiddels netjes thuis afgeleverd.
En nu weet ik natuurlijk niet wie dat zijn. Joop ook niet, die (her)kent nog niet veel mensen dat duurt nog wel een tijdje. Nadat ze een keer of tien aan de deur geweest zijn en dan met uitleg van mij, 'weet je nog' blijft het met een beetje geluk soms wel hangen. Het is niet anders. Hij wandelt er inmiddels ook wel weer lustig op los!
Bij deze bedankt lieve dames, jullie maakten mijn dag helemaal goed!
vijf reacties
Mooi dat het terug is! Nu zorgen dat het niet weer kan gebeuren, alhoewel het natuurlijk al niet had mogen gebeuren. Maar zo is het leven, dingen gaan soms zoals ze gaan.
Dat klinkt een beetje als “het kalf en de put”. Gelukkig wierpen die beide dames het kalf nog net op tijd een reddingsboei toe.
Goed om te horen dat Joop ook weer volop aan de wandel is.
Er zijn gelukkig nog eerlijke mensen, fijn.