Leeg
'Moeder en kind, dat zie je zo. Wat ze roepen is me niet helemaal duidelijk. Ze roepen niet om hulp, want daarvoor kijken ze te vrolijk'.
Zo reageerde Heleen op Instagram. Dat had ze goed gezien want dat was het enige dat ik bewust deed, ze kregen geen pupillen en een nietszeggende mond. Ze zien en zeggen niets.
Verder is het vrij er op los te fantaseren al valt er verder weinig te fantaseren, een beetje opvulling is het, leeg, net als al mijn mapjes en misschien net als ik me voel.
Chaos in december en nu afwachtend. Gisteren met Janny geproost, dat we dit jaar maar weer tot een goed eind mogen brengen. Ik heb gisteren ook mijn poep weer ter observatie ingestuurd, het is altijd een heel gedoe vind ik, vier keer prikken, ik was blij met een droog puntje dus dan maakt het niet zoveel uit of je nu één of vier keer prikt. Voor de kerst was de test er al, dus ik wilde hem echt de deur uit, even spannend weer.
Ik zag in Numansdorp ook de eerste sneeuwklokjes ergens in een tuin en Heleen stuurde me een appje dat ze in de Veerhoek ook al bloeien dus het wordt tijd voor een foto!
vijf reacties
Ik vind niet dat ze lege ogen hebben, omdat ze wel een gezichtsuitdrukking hebben.
Die lege ogen waar jij het over hebt, doen me denken aan de Joodse mensen die werden afgevoerd en daar wil ik helemaal niet aan denken.
Als jij je leeg voelt, moeten we dààr wat aan doen, we spreken af!
Nee, ik vind het kindje juist vrolijk kijken en de moeder wat ernstiger maar ja, daar ben je moeder voor.
Sterkte met dat gedokter, Ria.
Ja, nare dingen sla ik ook het liefste over, maar ze horen er bij, en lijken steeds sneller terug te keren, zo loop ik de deur plat bij de tandarts. En zo smurft het leven voort, op naar het voorjaar.