Bloedmooi
Joop werd wakker en ging eens kijken of de maan al verduisterd was, maar hij was te vroeg, het zou nog een uur duren zei hij. Ik draaide me om en dacht 'ik zie wel'.
Echt vast slapen doe je dan niet meer. Ik keek eens naar het binnenkomende licht, wij hebben geen verduisterende gordijnen, en vroeg me af of het al zover zou zijn, het leek wel donkerder.
Mijn klokje is binnen handbereik, ik hoef alleen het lichtknopje even aan te raken om te zien hoe laat het is, maar dat was me teveel moeite en ik zou Joop dan misschien weer wakker maken...
Ik lag heerlijk in mijn warme bedje en vond het wel best, het feest zou toch wel doorgaan zonder mij.
En daarna was er een heerlijke windstille morgen en een prachtig landschap. Er ritselde iets, ik keek eens en zag een klein wipstaartje, ik bleef even staan om te zien of het misschien een winterkoninkje was, maar nee ... een bloedmooie roodborst.
acht reacties
Ik was op en was het vergeten, pas in de auto dacht ik eraan, toen was het net voorbij en werd de maan alweer wit…
Ik werd zonder wekker op tijd wakker, dus toen moest ik wel even de tuin. Blij dat ik het gedaan heb, niet dat zo’n verduistering nou zo bijzonder is, maar ik had zo al mooi op tijd een onderwerp en foto’s voor mijn weblog vandaag … 
Ik heb het gezien bij het opstaan, ik was niet onder de indruk, en tijdens mijn rit naar mijn werk zag ik hapjes uit de maan.
Ik zag ‘m wel. En gisteravond nog een keer toen we naar de sportschool reden al was het toen wel al minder.
Ik heb hem ook niet gezien, niet in het echt tenminste. Wel op foto’s van anderen. Ik lag ook in mijn warme bedje en was het glad vergeten. Misschien is jouw roodborstje wel veel mooier eigenlijk.