Ongewoon
We hadden weer ons jaarlijkse duivenuitje vanavond, iets waar ik altijd erg naar uitkijk.
Een volle zaal met mensen die je alleen dan ziet, prijsuitreikingen, verlotingen, eten, drinken, een entertainer. frobelen, het was er allemaal weer. Best gezellig hoor, maar ook vermoeiend.
Praten in die drukte... ik versta de helft niet en knik maar eens af en toe hopend dat het goed uitpakt.
Dan is het heel gezellig als je een appje krijgt dat je hondje lekker zijn brokken staat te eten.
En dat ze ook nog even een plas heeft gedaan. Eigenlijk is het niet nodig want van half twee tot half tien is geen probleem, maar ik vind het net een beetje te lang. Heleen doet het graag en Didi is dol op haar. Maar ja als het vrouwtje er niet bij is is het toch net allemaal even anders.
We fröbelden met kraaltjes en hangertjes en draadjes en leertjes, of armbanden met namen, het was er allemaal. Ik fabriceerde een sleutelhanger.
En nu weer thuis. Inmiddels alweer een rondje rond het dorp gedaan met Didi, die nu lekker in haar mand ligt te slapen. Ina is vanmorgen ook weer vetrokken, dus morgen is alles weer gewoon en dat is fijn.
vijf reacties
Met zo’n sleutelhanger moet je je best doen om je sleutels nog eens kwijt te raken, want ze vallen al van verre op zo, zelfs in een volle damestas … 
Hahaha, wat zeg je dat netjes, Ria. Ik weet nog hoe een hekel ja aan die avonden hebt, maar je hebt je plicht gedaan en dat is mooi. Ben je er weer voor een jaartje vanaf.
HEt is ook weer lekker mogelijk een rondje dorp zonder sneeuw en gladheid. Zit er een Zeeuwse knoop aan die hanger?