Kastruimte (vervolg)
Het was even leuk vanmorgen, zo zonder wind in de vlokjes, maar nu is alles weer weg. Opgeruimd staat netjes.
Half elf arriveerden de kasten, eenentwintig pakketjes vertelde de bezorger en dat klopte.
'Fam. de Wit?' grapte hij, 'nee? Inladen dan maar weer!'
En op zijn vraag wie hier de baas was, mocht ik tekenen voor ontvangst. Ze hielden de moed erin, aardige lui.
Eerst alles maar van karton en plastic ontdaan en daarna stuk voor stuk naar boven, een beetje meer nog dan eenentwintig.
Half drie hadden we één kast in elkaar. Kwart over vier moest Joop weer weg en Didi wou ook graag nog een rondje. Morgen verder.
Inmiddels is mijn, want dat was de eerste natuurlijk, ingeruimd. Ik heb nog ruimte over. Het zijn mooie kasten, we zijn tevreden, daar kan meneer B. toch echt een puntje aan zuigen.
Eén dingetje hebben we fout gedaan, als je het niet weet zie je er niets van, dus ik zeg lekker niet wat het is.
tien reacties
Dat ene foutje blijft storen natuurlijk, dat blijft je achtervolgen … ik wist ‘t wel …
Maar je sneeuwfoto’s zijn mooi. Hier hebben we vandaag nog geen vlokje gezien.
Wat een luxe lijkt mij dat, opeens zo veel kastruimte en nog wat over ook. Ach zo’n foutje, de bekende kniesoor die daar op let. En dat zijn jullie niet,
Hop, hop, foto’s van die kast wil ik hebben. Die rotsneeuw kan me gestolen worden. Hier begon het pas om half zes wat wit te worden. Heb vanmiddag nog lekker gelopen. Ook geen wind . Dat is toch lekkerder lopen in het open landschap.