Forces of the Sea
Zoals elk jaar op deze dag, kan en wil ik niet om de herdenking van de ramp heen.
Dit jaar het stuk 'Forces of the sea'.
Voor deze gelegenheid heeft Harmonievereniging Nut en Uitspanning aan componist Leon Vliex gevraagd een speciaal concert te schrijven. Het heeft de toepasselijke naam “Forces of the Sea” gekregen. Onmiskenbaar is de kracht van de zee die de ramp veroorzaakte maar ook de kracht van verbondenheid bij het herdenken van de slachtoffers, de veerkracht van de mensen om verder te leven en tot slot ook de aantrekkingskracht die de zee heeft. “Forces of the Sea” is een muzikaal monument voor alle slachtoffers maar straalt ook de hoop uit voor de toekomst.
Klik hier voor de hele tekst.
Heleen heeft net als ik op Dreischor de ramp meegemaakt, zij woonde misschien 200mtr verderop op een boerderij. Zij speelt ook al jaren in de Harmonievereniging op Zonnemaire omdat ze daar na haar trouwen is gaan wonen en toevallig las ik gisteren dat zij de naam verzon voor het stuk.
Dus ik vroeg haar:
Wil je daar iets over vertellen? Of over het stuk. Ik heb het nu een paar keer beluisterd en vind het prachtig! Goeie naam ook. Ik ga het vanavond op mijn weblog zetten. Dus vertel maar wat je kwijt wilt.
en zij zei:
Ooooo, dat is wat. Dan moet ik eerst vertellen dat we als leden van N en U een naam mochten verzinnen, Johan had ook namen ingestuurd bv. Het bestuur (idee van Kees de Munnik) had bedacht dat ze een muziekstuk wilden voor de 60-jarig herdenking. Onze dirigent, Arjan Muller, heeft Leon Vliex benaderd en de opdracht is gegeven.
We hebben ruim een half jaar gezwoegd om dat stuk goed te kunnen spelen. Het bijzondere voor mij was dat ik op dat moment nog niet kon meespelen ivm mijn hersenoperatie en ik was vooral bang dat ik helemaal niet meer zou kunnen spelen, gelukkig ging dat in september weer een beetje en was ik er in februari bij. Ik moet er ook nog bij vertellen dat mijn naam eigenlijk nooit genoemd is, behalve door Wim Hanse toen we dit stuk in de kerk speelden en afgelopen woensdag op radio Schouwen-Duiveland door Gonda den Dekker. Ook vorig jaar heeft Gonda mij geïnterviewd op de radio.
Dan het stuk: de krachten van de zee en dat bekt natuurlijk beter in het Engels. Het eerste gedeelte van het stuk gaat over de overstroming en de verdrinking van mens en dier. Het volgende deel gaat over de opbouw en de hulp uit Noorwegen, Zweden en zo. De kracht van de verbinding. Het derde deel is de kracht van het mooie wat de zee ook heeft, toeristische aantrekkingskracht. Je hoort op een gegeven moment de bijtjes en de bloemetjes, dan hoor je dat er een nieuwe lente aanvangt. Dat is waar Jolanda Kloet de fluit bespeelt.
En die Leon Vliex heeft ook een repetitie geleid, ook heel bijzonder. Hij vertelde hoe hij het had bedoeld, hij had zich heel erg in de materie ingelezen. Ik stuur dit nu naar je op en ga dan nog even lezen wat ik precies heb geschreven en of ik nog aanvullingen moet doen.
Nog een extra weetje wat niets met dat stuk te maken heeft: ik zag jou met een pop op de foto en die pop had je gekregen van het rampenfonds. Ik denk dat dat toch wel bijzonder was, want wij hebben nooit iets gekregen, we mochten zelfs niet mee naar Renkum. (Het kan ook zijn dat mijn moeder dat niet wilde omdat we al een hele tijd in de Betuwe hadden gewoond zonder onze ouders).
Dus uit vele inzendingen was de naam die ik had bedacht gekozen.
Ik was wel supertrots op mezelf en ik vind het nog steeds een mooi passende naam!
Er is bij dat filmpje bij het stuk een stukje waar kinderen op veldbedjes slapen, ik weet niet meer waar dat was, maar daar heb ik bij mijn weten ook een nacht geslapen, ik dacht dat het in Zierikzee was. De volgende morgen zijn we toen met de boot naar Numansdorp gebracht. Ik weet niet of het zo is, maar er staat me steeds bij dat ik die pop daar gekregen heb, ook al lijkt me dat sterk, het zal wel later zijn geweest.
Wij zijn eerst een aantal nachten bij de familie Korsten in Schuddebeurs geweest, daarna in de koffiekamer van het huis van nassau, maar of we dààr op veldbedjes lagen kan ik me niet herinneren. Daarna zijn we met de auto (via Zijpe? ) naar Ophemert gereden, met de hond. Alle koeien waren verdronken en de paarden waren vanuit Beldert op een boot weggevoerd.
En weet Janny niet meer dan jij, zij was tenslotte ouder. Jeannette weet ook nog meer.
ja Janny weet weer andere dingen zoals de mensen die achter ons huis op een vlot dreven, dat ze zo schreewden, dat weet ik weer niet, wel dat ze er zaten. En ik weet ook niet dat ze in mijn nabijheid was, dat we samen bang waren bv. Heel raar. Ik denk dat je zulke dingen vooral alleen meemaakt.
Wij waren naar mijn oma gebracht op het dorp totdat wij door de Haan en waarschijnlijk jouw vader op de schouders van de zolder gehaald en zijn we in een roeiboot naar de dijk gevaren. Dat weet ik allemaal nog.
Ja dat weet ik ook nog, dat we opgehaald werden, ook mijn vader want die was bij ons. Dus hij moest als laatste uit het raam in de boot, dat vond ik eng, was bang dat ze hem niet op konden vangen.
Zulke gesprekjes krijg je dan, de angst komt weer boven en omdat we zo klein waren weten we eigenlijk niets meer goed en de oudere zussen weten wel weer andere dingen maar of dat dan allemaal klopt...
Joop is de hele dag op stap, ik ben alleen en de hele dag die rotramp die dan toch weer boven komt drijven. Zinken zal het nooit.
tien reacties
Ik speel op een tenorsaxofoon en dat doe ik al meer dan 25 jaar. Voor de volledigheid: er is een sopraan-, alt-, tenor-, bariton- en bassaxofoon. De sopraan geeft de hoogste toon en is de kleinste en de bassaxofoon geeft de laagste toon en is de grootste.
Het is ook heel belangrijk dit elk jaar te herdenken. Het is een ramp geweest die nu nog zijn sporen laat zien. Hoeveel mensen er wel niet bang zijn als het stormt. Ik vind het ook ged dat scholieren dit leren.
Mooi dat jullie het samen vertellen, Ria. Een goed idee. Het lijkt mij ook heel indrukwekkend met die muziek erbij. Als ik vragen mag: wat voor instrument speelt Heleen?