The making of...
Mijn winterse mohair muts, met fleece gevoerd werd een beetje warm.
Het is vandaag 10 (TIEN) graden en windkracht zeven (7).
Gisteren was ik bij de kapper, want het werd nu toch wel heel doods aan de onderkant, daar kan die lieve kapster niets aan doen hoor, dat is gewoon eigenwijzigheid van mij. Ik kon al een doddetje, het stond wel leuk vond ik maar met het risico dat dat dan niet meer kon moest er toch een stukje af vonden wij.
Het kan nog wel net, iets strakker en minder speels, maar dan moet er geen windkracht tien staan, oh nee 7, maar dat maakt dan niets meer uit.
Om mijn haar nu wat in bedwang te houden (dat heb je met die wilde haren) bedacht ik dat ik maar een wat lenteachtiger mutsje moest haken, zodat AL dat haar niet steeds in mijn ogen waait. Ik zocht wat restjes wol en had nog leuke paarse, dat kleurt mooi bij de vlag en mijn horloge en vast ook nog wel ergens anders bij.
Linksboven was gisteravond zover was ik toen gekomen en rechtsboven, fris en wel (welnee uren wakker gelegen) deed ik vanmorgen de rest. Hij was klaar voor een wandeling, zat lekker stevig maar ik miste iets...
Mijn winterse mutsje heeft een strikje bovenop. Ik vind dat toch iets extra's geven een beetje vrolijk ook en dat heeft een mens soms nodig en zodoende heb ik er nog een 'stokje' bovenop gehaakt. Volgens Joop word ik opgepakt als ik zo naar buiten ga, maar ik denk zelf dat dat wel meevalt. Wat denken jullie?
Ik vind het een schat van een mutsje en hij staat je ook prachtig. Laat Joop maar kletsen, zou ik bijna zeggen.