Rustig aan
Vanmorgen kwam de bestelde rolstoel, zodat we in elk geval een wandelingetje kunnen maken en in huis was het ook makkelijk om naar de wc te gaan zonder gips .. . maar zonder gips is ook niks, dan ben je helemaal invalide.
Vanmiddag weer naar Goes naar de podotherapeut. Hij vermoedde dat het gips te strak heeft gezeten en de hoek om de achillespees op te rekken te groot is geweest. Zijn advies was om het nog een keer te proberen maar dan wat rustiger aan. Nu was zijn voet al een beetje opgezet en de hoek is wat kleiner, rustig aan beginnen. Het is eigenlijk botmoeheid. De botjes in zijn voorvoet worden steeds op en neer bewogen en door de te korte achillespees te zwaar belast met het lopen, daardoor ontstaan er scheurtjes en in het ergste geval breken ze ook. Hij wist niet, kon het niet zien op de scan of dat het geval was.
Het nieuwe gips geeft in elk geval weer wat rust tot nu toe, hij is mobieler en het is minder pijnlijk.
De rolstoel hebben we onder het afdakje gezet, iets minder aanwezig en zo vlug mogelijk weer de deur uit is de bedoeling. Of hij ooit nog zo kan wandelen als hij gedaan heeft heb ik nog maar niet gevraagd. Eerst maar eens van de pijn af.
Maar waarom heeft hij dan nu klachten over een te korte achilles pees, en niet toen hij rondholde in die bergen in Nepal?
Voorlopig je rondje maar alleen lopen. Met Didi natuurlijk.
En gaat hij maar lekker puzzelen met een Jan van Haasteren. Bij mij ligt er ook een leuke op de tafel van 1000 stukjes.