Het begin
Zonder aanwijsbare reden was het er ineens vanmorgen. Het begin!
Na één bakje koffie voelde ik het al opkomen, ik was niet meer te houden. De alleszuigende Kirby werd erbij gehaald en ik borstelde de lamellen, allebei de kanten, zoog in hoekjes en gaatjes, klopte en veegde de bank, de kussens, zeemde de ramen van binnen en deels van buiten.
Daarna een rondje Stoofweg met Joop in de rolstoel, gelukkig kwamen we Heleen tegen, zodat we gezellig buiten in de zon een kopje thee dronken
Toen Heleen weer weg was ging ik vrolijk verder met de ramen buiten die nog gedaan moesten worden, veegde de stoep, trok 'vuulte' van tussen de stenen, veegde nog meer stoep en hing de vlag weer buiten!
Daarna bakte ik een stapel pannenkoeken en begon toen die op waren met de grote keukenla. Toen bedacht ik ineens dat ik een beetje aan het doordraven was natuurlijk, morgen weer een dag.
Maar dit was wel een heerlijke!
Al gaat dat natuurlijk niet samen met van die keurige rode nagels.
Hopelijk duurt het nog een dag of wat en dan daarna moet het wel weer over zijn natuurlijk, het moet wel leuk blijven.
Goeie genade, Ria. Daar heb ik wel bewondering voor, hoor.