Gebittengedoe
1969. Het is nu vijftig jaar geleden, ik moet er steeds aan denken omdat er vandaag bij Sil ook weer een kies getrokken is. Ik was zwanger van haar, we woonden nog hier op Zonnemaire en al mijn kiezen werden getrokken met dank aan tandarts Polderman te Zierikzee.
Mijn voortanden bleven staan zodat ik niet al teveel voor gek liep maar ja leuk is anders natuurlijk. Het plan was een noodgebit nog voordat ze geboren zou worden, maar dat ging niet lukken zoals nooit iets lukte bij die tandarts, dus ik moest eerst weer opknappen na de bevalling voordat er tanden aangemeten konden worden.
Toen ik dat noodgebit eenmaal had was ik er best blij mee natuurlijk het zat goed en ik kon eindelijk weer lachen na al die maanden van pijn, waarin je eigenlijk gelukkig moet zijn in afwachting van je baby.
Maar ja je tandvlees slinkt en dat gaat in het begin best snel, dus je probeert te rekken met vulpasta's en weet ik wat niet meer. Nu ja zo versleet ik een gebit of twee, ik weet het echt niet meer.
Tot ik in 1996 helemaal klaar was met het getob. Ik was al jaren niet meer bij een tandarts geweest, we waren verhuisd, had ik eigenlijk nog wel een tandarts....Joop was nog wel bij de oude, maar met wat ik van plan was vertrouwde ik hem niet zo.
Ik trok de stoute schoenen aan en maakte een afspraak bij een voor mij totaal vreemde tandarts Bakker in Zierikzee, ik had daar goede verhalen over gehoord en ook over implantaten en die wilde ik!
Hij keek eens in mijn mond en adviseerde een afspraak bij de kaakchirurg, je bent 'Dental cripple' zei hij, niet te lang wachten, je krijgt alles vergoed als het meezit.
Ik heb niet te lang gewacht en het vervolg is bekend, ik ben zo ontzettend blij dat ik toen die stap genomen heb en dat ik nu in elk geval een fijn gebit heb zonder pijn, zeker als ik nu al die verhalen hoor, de implantaten, kronen en bruggen vliegen je om de oren bij leeftijdgenoten. Zo lekker dat ik dat niet hoef.
vier reacties
Ik twijfel ook over de naam Bakker Heleen. Hij zat op de Oude Haven/Kraanplein en het was 1996. En dus niet op de Varremart in pakweg 1975 want dat was een andere, daar waren wij ook met de kinderen en die hebben daar ook een trauma aan overgehouden. Polderman was gewoon een … en afspraken maken kon hij ook al niet uuuuuuuuuuuuuuren heb ik daar op die banken gezeten 
Maar fijn dat jij er wel blij mee was natuurlijk.
Ja, soms heb je pech en soms heb je geluk, al met al is het een mooi verhaal dat past in de tijdgeest. Nu gaat alles weer anders.
Nu wil ik je toch tegenspreken wat betreft de tandartsen. Ook ik was patiënt bij tandarts Polderland en tot volle tevredenheid. Dat ik wel eens te laat ging daar kon hij niets aan doen. Toen deze tandarts ermee stopte ben ook ik naar Bakker gegaan en dat werd geen succes, zeker ook niet voor de kinderen. Zo zie je dat je heel verschillend kunt denken over de capaciteiten van iemand.