Ongelooflijk!
Staaroperaties gebeuren nog gewoon in het oude Zweedse Rode Kruis ziekenhuis in Zierikzee, zoals nog wel een paar dingen. Het heet tegenwoordig Zorgboulevard Victoria, ach ja, zo ouderwets kan natuurlijk niet meer.
Didi en ik wandelden ondertussen een rondje. Ik dacht een rondje Kaasjeswater te doen maar ik nam blijkbaar de verkeerde ingang waardoor ik er bijna gelijk weer uit was. Nu ja zo mooi was het daar ook weer niet en ik bekeek daarna eens wat nieuwbouw in de buurt.
Op tijd weer terug want anderhalf uur zou het vast niet duren als ik de verhalen moest geloven en na nog net geen uur kwam hij alweer aangelopen.
Op de terugweg zei hij nog niet veel, er zat nog zalf in hij zag nog weinig, maar eenmaal thuis in zijn stoel ging er een wereld voor hem open... 'Het is ongelooflijk! Ze hebben het licht aangedaan', zei hij. Nou dat klonk in elk geval goed. Op het ogenblik is het nog wel vervelend, het traant en is ook best een beetje pijnlijk. Hoe kan het ook anders, ze zitten toch in je oog te peuteren. Over drie weken het andere oog. Vannacht nog even dat kapje ophouden voor het geval ik hem per ongeluk een klap op zijn oog geef...
Dat tranen duurt nog wel een dagje. Ik had geen kapje op. Maar zat wel met de zonnebril op in de kamer. Het was gewoon te licht voor me. Drie dagen en je ziet alles weer glashelder.