Mooi en moe
Even een klein voorproefje want dit vind ik toch zo leuk! Mooi hè! De rest volgende week als hij klaar is.
Na een paar boodschappen op Scharendijke reed ik eens door naar het strand. Het was geen hoog water had ik gegoogeld, het was heerlijk weer en het was ook al erg lang geleden.
Na een uitbundig begin en een hap stront die verkeerd viel (ze moest er erg van kuchen) was Didi er al snel moe van. Op het harde zand valt weinig te snuffelen en op het losse zand loopt het best wel zwaar.
Ze is ook geen twintig meer, dat merk je dan wel. We waren ook nog haar riem verloren dus moesten een eind terug om die weer op te rapen, maar draaiden wel weer om voor nog een stukje verder.
We liepen niet door tot het Watergat zoals vroeger, maar draaiden bij ZuidZuidWest de duinen in, we hadden tenslotte ook vanmorgen al een paar kilometer gedaan. Dat is het verschil met voordat we verhuisden, toen deed ik 1 keer per dag een flinke wandeling, de rest van de dag poepte en plaste ze in de tuin en maakte daar dan nog wel een paar kilometer.
Het pad is vernieuwd, verhard, netjes hoor, vroeger waren het alleen schelpjes, veel kuilen ook en daardoor weer plassen. Nu is er een betonnen onderlaag.
Foto's van het strand als het zo rustig is vind ik altijd heel bijzonder. het lijkt of de lucht zich vormt naar de scheiding tussen land en zee en dat zal ook wel zo zijn, zodat je vaak bijzondere wolkenlijnen krijgt.
Op Instagram nog meer foto's.
Zonde van de riem, maar gelukkig niet verloren. Voor zulke dingen was ik altijd huiverig en het is altijd goed gegaan.