Blogleed
We kennen elkaar ongeveer al zo lang als ik blog. Hans kwam in 2005 als eerste voorbij en eigenlijk tegelijkertijd was jij er ook met af en toe eens een reactie en later met je eigen blog en ook 'de Meisjeschool' deed mee.
Verslagen van tentoonstellingen van jezelf en medebewoners van de meisjesschool en anderen. Verhalen over Koos en later Boelie. Handwerkperiodes. Je ging wandelen, fotograferen, uitstapjes en alles met een meestal vrolijk of grappig tintje.
Jammer genoeg stond dat in de beginperiode allemaal bij web-log waar alles verloren ging. Dat vond je verschrikkelijk, maar je ging weer vrolijk verder met een nieuw blog, inmiddels ook alweer acht jaar geleden en niet te vergeten ook op Facebook, waar je op meerdere pagina's erg actief was, met tekeningen, etsen, schetsen, en foto's!
Intussen maakte je boekjes van alles wat je geplaatst had want het zou je niet weer gebeuren dat alles verloren ging.
In 2013 waren jullie samen een weekje bij ons in de blokhut, we wandelden en kletsten en leerden elkaar zodoende ook in het echte leven kennen. Didi was je lieveling en daarvoor ook Simba natuurlijk, gek op dieren als je was.
Lieve Thérèse, bedankt voor alles, je vele reacties, vooral de opbeurende als ik weer eens wat somber was.
Ik zal je nooit vergeten....
Heel veel sterkte voor alle achterblijvers, die jou nu vreselijk gaan missen maar wel met heel veel mooie herinneringen.
Je 'weblogmoeder', dat weet ik ook pas sinds vandaag, dank zij Hans.
acht reacties
Ja, dat was een plezierig log, en ze kon ook wel wat hebben. Af en toe vond ik het nodig om toch dingen te zeggen die ik nodig vond, en daar kon zij heel goed tegen. Geen lange tenen of al te serieuze opvattingen.
Een mooi in memoriam, Ria.
Ik heb Thérèse niet gekend, onze weblogwegen hebben elkaar nooit gekruist.
Sterkte voor alle nabestaanden en andere betrokkenen.
Oh wat triest. Heel veel sterkte en gecondoleerd. Ik zag haar wel eens hier, en daar..