Praten en breien
Janny en Freek waren er vandaag een dagje. De trui voor Freek schiet al aardig op en omdat ze bang was tekort te komen haalden we nog een bolletje bij. Joop verheugde zich op een lange wandeling, want hij kon dan mee in zijn scootmobiel en hoefde zodoende maar te zitten. Hij was bij de wolboerderij aangekomen zelfs bijna vergeten dat hij nog kon lopen. 'Ik wil eigenlijk ook wel even naar binnen' zei hij voor de moeilijk bereikbare deur, we moesten er erg om lachen, want ja gelukkig gaat dat nog gewoon, dat lopen, alleen niet zo'n eind.
Freek vraagt zich zo in de loop van de dag af waar iedereen toch gebleven is, namen die hem te binnen schieten bij het zien van boerderijen want ja daar bracht hij vroeger altijd de kunstmest en daar woonde die of die en met een zoon daarvan zat hij in de klas en zijn broer vertrok naar het buitenland, zulke verhalen, maar waar of ze gebleven zijn daar zijn we nog steeds niet achter.
Ook heeft Freek het vel van zijn moeder, erg gevoelig dus en liever geen ruwe handdoeken bij het afdrogen.
We hebben weer veel plezier gehad deze dag, dat begrijp je wel.
Ik heb geen foto's gemaakt, maar kijk eens wat een plaatje Didi tien jaar geleden was, vijf maanden oud, moe van het buiten spelen.
Het is en blijft een hulpmiddel, zo’n scootmobiel. Maar wel een uitkomst.