Dingetjes
Geen ochtendrondje, maar op tijd op stap voor een wat langere wandeling, die vrijheid heb ik nu.
Het was natuurlijk al langere tijd dat ze niet echt vlot meer meeliep, zulke dingen vallen nu pas op, je merkt het wel, maar eigenlijk wil je het ook niet zien en het gaat langzaam, dan weer eens wat beter en dan weer eens wat minder. De slechte vacht vooral, het had er achteraf allemaal mee te maken denk ik, maar nogmaals dat wil je niet zien, de vorige werd dertien dus dat wordt deze ook.... hoop je.
Lekker gewandeld en rommel geraapt, een mens moet toch wat. Ik moet mijn gedachten verzetten, ik merk ook dat ik erg ongedurig ben. Het moet nog allemaal een beetje wennen.
Na een boterham en een bakje thee maar weer op de fiets gestapt, dat was voor het eerst dit jaar. Ik kan het nog. Even naar Noordgouwe voor wat groente en fruit.
Daarna heb ik haar kussens in de restbak gepropt, die lagen nog in de garage, ook al in de weg, dat zijn van die dingetjes... al met al viel het niet mee deze dag, maar niemand heeft dat gemerkt hoor, ben je gek.
acht reacties
Dat mag wel hè, dat laten merken. Wij missen haar ook. Als je aan kwam wandelen, zag ik al van verre het gezwiep van haar staart, rechtop. En zonder Didi ben je gewoon Ria niet die aan komt lopen. Het went wel hoor….hoop ik.
@Heleen: Ja die staart hè, geweldig! Vrolijker kan haast niet, ik genoot er altijd van, vooral met windje mee werd hij nog voller en vrolijker met een scheiding in het midden
@Ina: Ja voor jou en voor mij, het valt niet mee allemaal.
Het is ook zo dat we een beetje meewennen, en ja, we vinden het vreselijk om te zien en daarom zien we het denk ik ook niet echt.
Goed dat je je bewust blijft van je gevoel en het hier ook benoemd zodat het helingsproces zijn aanvang kan nemen.
Het is nog allemaal te vers, daar moet je gewoon weer aan wennen.