Vijf weken later
Alweer een leuk vogeltje op de vroege morgen en dit blijkt de roodborst tapuit te zijn. Ik vind het best.
Vanmiddag nog een rondje al had ik wel een soort baaldag vandaag. Wel lekker in de zon gezeten. Joop fietste en keek nog eens bij de bijen.
Zo ziet het er inmiddels uit, een grote kast en een kleintje.
Vandaag is het alweer vijf weken geleden dat Didi stierf. Ik zat weer buiten, net als vijf weken geleden en alles herhaalde zich in mijn gedachten. Joop zat binnen, net als vijf weken geleden, hij zit nu eenmaal niet graag buiten. De hele middag had hij niet in de gaten gehad wat er zich buiten afspeelde, ik heb hem er ook niet bij geroepen toen en ben het pas gaan vertellen toen ze dood was. Misschien klinkt dat vreemd maar ik vond dat ik het zo moest doen toen.
Geen makkelijke dag je bent er toch mee bezig, nog steeds.
Ja ik kan er niet aan doen hoor, dat ik er steeds weer over begin, het zal wel zijn tijd nodig hebben en anders word ik maar een oude zeurkous, dat kan ik dan ook niet helpen al probeer ik het wel zoveel mogelijk te beperken en de ene dag gaat nu eenmaal makkelijker voorbij dan de andere.
acht reacties
De weken vliegen voorbij, maar die dag is zo zwart dat lijkt nog wel gisteren. Het is niet anders. De leuke herinneringen zullen overwinnen.
Ik snap dat wel. Met mijn oude witte kat was ik er ook alleen bij. En soms, soms mis ik dat beest nog.
Ik begrijp dat goed, ik ben helemaal een huilebalk, dus bij mij schieten de tranen ook naar voren als ik denk aan mijn allerliefste hond die al 28 jaar dood is. Wat is 5 weken dan. Didi heeft een prachtleven bij je gehad, al die wandelingen, wat wil een hond meer? Met het vrouwtje lange wandelingen maken.
Gelukkig maar, dat je op je weblog precies mag zeggen wat jij wil.