Afstand houden
Het is vandaag alweer vier jaar geleden dat we verhuisden.
Soms vraag ik me weleens af wat voor impact dat op Didi heeft gehad, zoveel minder bewegingsruimte, maar die beweging heb ik haar toch ruimschoots teruggegeven denk ik dan. Natuurlijk was het wennen voor ons alle drie, we kregen alledrie minder ruimte voor onszelf en Didi geen gras meer om lekker te rollen en een plek om zomaar lekker te liggen kijken naar wat er zoal rondom haar gebeurde, dat was hier niet.
Maar ze was bij ons, dat was wat ze wilde en dus was het goed, ook al was er geen gras.
Voor het eerst sinds drie maanden kwamen Janny en Freek ook weer eens langs, met in acht neming van de anderhalve meter afstand, wat je soms misschien weleens bijna vergeet, maar we deden ons best en we konden lekker buiten zitten.
Zij zijn behoorlijk voorzichtig, nog steeds, met een werkende zoon in huis en andere kinderen en kleinkinderen die niet bij hun komen maar wel vlakbij wonen, dus zwaaien en even een praatje op afstand kan. Ik had de wc schoongemaakt zodat zij beneden konden en wij boven, dat zijn van die dingetjes waar je dan toch rekening mee houdt.
Het was weer gezellig en we wandelden ook nog een rondje in de zon met een roseetje toe.
4 jaar alweer!