Uitvergroot
Mijn eigen vlas bloeit nu ook. Op het land is het zo goed als uitgebloeid en verschijnen de zaadbolletjes al, maar dit is mijn vlas!
De boer had flink gemorst met het zaad en daar heb ik een handje van opgeraapt en toen ik thuiskwam in de bloembak gestrooid. De komende jaren ben ik denk ik wel verzekerd van af en toe eens een paar vlasbloemen.
Veel wind vandaag, maar toch lekker gewandeld, al was het wel weer zo'n gemis-dag, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Dat je anderen met hun hond bezig ziet en je je afvraagt waar die van jou is... ik moet er nog erg aan wennen. Achterom kijken doe ik ook nog steeds, of is dat nu om te zien of er verkeer aan komt?
Nog maar een foto van de mooie bloem, of liever gezegd het mooie bloemetje, het is maar klein, soms lijkt het op een foto meer dan het is, zoals eigenlijk alles op foto's meer lijkt dan het is tegenwoordig.
Of is dat met het hele internet, de hele wereld aan de gang? Alles wordt uitvergroot, het normale leven zoals het altijd was is niet goed genoeg meer, het moet groter en meer, dramatischer, anders maakt het geen indruk meer.
Ik was eigenlijk wel tevreden met hoe het altijd ging, dan was er hier weer eens wat aan de hand en dan daar en zolang het maar niet al te dichtbij kwam vond ik het best.
Eigenlijk wil ik het ook allemaal niet weten, het internet is de pest en de hele wereld is besmet. De een roept nog harder dan de ander dat het zus of zo moet en er is niemand die het echt weet natuurlijk, we zijn allemaal maar mensen.
Nou, nou, nou, je had je dag niet, vermoed ik zo.