Vergankelijkheid
Ze staan er nog steeds hoor, de koninginnen van de dijk, al worden het er wel steeds minder, want af en toe valt er weleens eentje om. Ik heb ook zo'n flauw vermoeden dat het weleens geprobeerd wordt, of ze nog niet willen vallen.
Er zitten duidelijk sterkere en zwakkere stammen tussen en sommigen worden ook steeds mooier vind ik, die vermolmen juist van buitenaf, terwijl anderen van binnenuit wegrotten.
Net mensen, sommigen zien er vanaf hun jeugd tot hun tachtgste hetzelfde uit en anderen beginnen met hun veertigste al te rimpelen, maar dat kan soms net zo, of juist nog veel mooier zijn. Mooi zijn heeft ook met uitstraling en karakter te maken.
Het is natuurlijk nooit leuk als iemand tegen je zegt, ja ja de ouderdom hè terwijl je je al rot voelt en je van jezelf heus wel weet dat je er niet zo florisant uit ziet, dan kunnen ze beter hun mond maar houden.
Het is natuurlijk wel ieders eigen verantwoordelijkheid lichaam en geest zoveel mogelijk gezond te houden. Daar zijn wij in elk geval dagelijks druk mee, of het lukt is een tweede.
Het was weer een mooie dag.
Ik wandelde en fietste weer eens, er stond wel erg veel wind en je hebt toch altijd een keertje tegenwind, maar ik heb het gered, het was maar een paar kilometer. Daarna vond ik het echt niet nodig ook nog eens te gaan wandelen. Ik kleurde weer een tekening klaar maar die moet nog op de foto.
De foto's zijn van een paar dagen geleden, er kwam niet van vandaag.
We doen ons best, verzorgen onszelf goed, en het is jammer maar helaas dat we toch verouderen. Dat is niet anders.