Verleden tijd
Dit lijkt misschien zo op het eerste gezicht een rare foto en dat is het ook eigenlijk wel. Ik was hem vergeten maar hij zat in het mapje van tien jaar geleden. En omdat ik niet weet of ik het mijn zus ooit vertelde doe ik het hier ook nog maar een keer.
Het is het huis waar wij geevacueerd waren na de ramp in 1953, ik weet niet precies welke maar het was op de Lede 32, Rotterdam.
Daar moet het ongeveer zijn, dit was voorjaar 1953.
Zo aan het eind van het jaar kijk ik nogal eens terug en daar word ik niet altijd even vrolijk van.
Tien jaar geleden deed ik dat dus ook en ging ik op zoek naar Ronald Hoppel, het jongetje dat geboren werd nadat wij weg waren bij de mensen waar we gevacueerd waren en waar we nog een foto van toegestuurd kregen.
Hallo Ria,
Ik heb enig speurwerk gedaan naar de Ronald Hoppel, via een familielid uit Zwijndrecht heb ik hem gevonden in Amersfoort. Onderstaande berichtje mocht ik vanmorgen via Hyves ontvangen. In de bijlage kan je ook het huisadres lezen waar jullie hebben gewoond. Ik zal er van de week een foto van maken.
Een vriendelijke groet, Jan
Dat werd dus bovenstaande foto.
Beste Jan,
We vonden een recu van een fotozaak met het adres van Koos (Jacobus) Hoppel. Hij woonde op 'Leede 32'. Zou je mijn mailadres door willen geven aan degene die in 1953 bij mijn vader ingewoond heeft, met het verzoek contact met me op te nemen? We weten weinig uit die tijd voor mijn geboorte (ik ben de oudste zoon van Koos uit 1955).
Groetjes, Ronald Hoppel.
Daarna mailde ik hem met mijn verhaal en hoe fijn we het bij zijn ouders gehad hadden en daarop kreeg ik het volgende antwoord:
Beste Ria,
Ik heb de mail ontvangen en ik had eerder moeten reageren, sorry daarvoor.
De onderste foto ken ik uit mijn fotoalbum, dus die zal zeker door mijn ouders opgestuurd zijn. De andere foto's zag ik voor het eerst. Mijn moeder zie ik op de eerste foto. Zij is al overleden in 1967
Max de hond is uit huis gegaan toen ik geboren werd.
Voor zover ik weet woonden mijn ouders op de Leede weer in bij Kees en Martha van Damme. Ik kan me hen nog heel vaag uit mijn vroege jeugd herinneren.
Mijn ouders zijn van de Leede naar twee kamers boven het politiebureau op de Hoflaan verhuisd waar ik geboren ben. Later zijn ze teruggegaan naar tuindorp, waar ze hun eerste eigen huis hadden op Grift 11.
Ik ben benieuwd naar het museum, ben jij daar al wezen kijken? Ook lijkt het me erg leuk om kennis met je te maken. Misschien kunnen we dat combineren met een bezoek aan de Leede?
Ik ga toevallig zo onderweg naar Zeeland om de mogelijkheden voor een zorghotel te bespreken.
Groeten, Ronald Hoppel.
Dus ja, ik heb het verder maar zo gelaten. Geen behoefte het nieuwe Tuindorp of het museum te zien of iemand die ik niet ken te ontmoeten. Zo gaat dat meestal.
Afgelopen jaar ging ik op zoek naar oude buurtjes uit Spijkenisse, waar we goed contact mee hadden ondanks dat ik het daar niet kon wennen. We hebben er maar anderhalf jaar gewoond.
Ook die vond ik en ik had contact met hun zoon, of eigenlijk zijn vrouw, hij vond het te lastig. Er is natuurlijk overal weleens wat maar hier werd ik ook alweer niet vrolijk van.
En op de koop toe nam ik ook mijn oude agenda's nog eens door afgelopen week.
De jaren negentig. Verdriet, woede, moeilijkheden, alles komt naar boven. Er waren ook leuke dingen natuurlijk, maar het was niet echt de gelukkigste periode uit mijn leven.
In 2003 begon ik met mijn weblog. Ook niet de makkelijkste periode, maar ik kon het weer kwijt, daar heb ik toch behoefte aan. Het verschil met de agenda's is wel dat ik op mijn blog overwegend de leuke dingen vertel en probeer de vervelende zaken wat sneller te vergeten, dat is beter.
Ik heb besloten de agenda's op te ruimen, dat had ik natuurlijk al lang moeten doen.
zeven reacties
Hoe ouder je bent hoe meer je terugblikt. De negentiger jaren waren ook voor mij rotjaren, het jaar 2000 was een ramp. Twintig jaar verder zijn we alweer, de tijd loopt gewoon door. En we leven nog steeds. Nu nog even Corona verslaan en we beginnen straks gewoon aan onze tweede jeugd! 
Ik heb me voorgenomen om in het heden te leven, en de rest achter mij te laten. Het heeft geen zin om oude koeien uit de sloot te halen.
Ik heb een hele schooltas vol met oude agenda’s om ooit nog weer eens te bekijken. Maar na dit verhaal ga ik ze ongezien toch maar weggooien. We leven nu en niet in het verleden.
Als ik al eens terugblik op het verleden, dan pak ik daar de mooiste momenten en de fijnste mensen uit. Aan zaken die boosheid en verdriet oproepen, heb ik geen behoefte, die mogen lekker blijven rusten waar ze zijn.
Ja, zomaar een sneeuwfoto, het moet niet gekker worden.
En wat de agenda`s betreft, alles op zijn tijd, wat in het vat zit verzuurt niet.