Emoties
Natuurlijk ben ik er al heel vaak voorbij gelopen en het zag er altijd een beetje raar uit, niet dat je zegt daar loop ik gezellig even naar binnen en dat komt natuurlijk ook omdat je de mensen niet kent.
Gisteren een berichtje van dorpsgenote Digna Mielard op facebook die er een kijkje had genomen en iets leuks had gevonden voor haar schelpen.
Dus vandaag trok ik uit nieuwsgierigheid ook de stoute schoenen aan. Het is best veel, twee grote loodsen vol en dat allemaal in mijn oude lagere school. Dat ook nog.
Dus ik vroeg eens hoe dat nu allemaal zat met die school, want er is van alles aangebouwd, ik was het overzicht kwijt.
We liepen eens naar het oude schoolgedeelte achterin en plots zag ik het, dat kwam door de ramen, die zijn nog hetzelfde en toen zag ik ook weer het schoolbord aan de muur recht vooruit en de lessenaar van de meester links bij het raam en er stond daar toch ook ergens een kachel?
We gingen de deur door en daar was de (ingekortte) gang, met de haakjes, nu nog word ik er emotioneel van, het is zo raar om te weten dat je daar pakweg 68 jaar geleden je jasje hebt opgehangen aan nog datzelfde haakje.
Daarna de deur naar buiten, maar daar is alles weg, ze noemen het wel het schoolplein maar dat is volgebouwd.
En door deze deur kwamen we weer terug in de klas, dezelfde deur nog.
Ik vond het geweldig om het allemaal weer te zien en dit is zeker meer dan jeugdsentiment alleen. Het was voor mij terugkeren naar een gewoon dorp met een gewoon leven. Op Dreischor was alles stuk, ingestortte huizen, modder, rommel, ons huis was ons huis niet meer.... we gingen er niet eens meer heen...
We begonnen opnieuw op een fijn dorp waar niets stuk was met leuke buurkinderen, ik was gelukkig.
En nu heb ik een handdoekenrek of eigenlijk een tekeningenrek. Met wat aanpassingen staan er in elk geval een stuk of tien hoezen met twee erin stevig. Ik zet ze buiten als ik thuis ben en mocht er belangstelling zijn dan zijn er binnen meer waaruit gekozen kan worden natuurlijk.
Het is een beetje lang verhaal geworden maar af en toe moet dat even.
Wat leuk om zo’n oud schoolgebouw te zien en je gaat dus in de verkoop!