Levensfasen
Tien jaar geleden was alles nog anders, toen liepen er nog gewoon olifanten op het strand, was mijn camping druk bezet met komende en gaande kampeerders/logees. We dronken wijn aten pizza's en barbeknoeiden dat het een lieve lust was. Het leven was een feest.
Ondertussen is alles anders, sommigen waar ik niets of niet veel van hoor, die andere dingen aan hun hoofd hebben, of het gewoon druk hebben. Kleinkinderen die hun eigen leven leiden, dat gaat allemaal gewoon door.
Iemand anders die ik nooit in levende lijve zag, maar wel heel veel contact mee had, blijkt ook ineens te zijn verdwenen. Nergens meer te vinden op het hele www niet en daar moet je volgens mij best veel moeite voor doen.
Alles is eindig.
Eergisteren kregen we het trieste bericht dat het niet goed gaat met Ina.
Voor mijn lieve schoonzus is het eind in zicht. Acht jaar lang vecht ze nu al tegen die rotziekte en ze gaat de strijd verliezen.
Waar ze uiteindelijk al die rotoperaties, kuren en pillen voor over had was om haar op komst zijnde kleindochter te zien en dat is gelukt! Ze hebben gespeeld, ze hebben gek gedaan, ze is oma geworden en volop geweest.
Liesje weet maar al te goed wie oma is!
Volgende week gaan we een rondje door Zeeland rijden, herinneringen ophalen.
vijf reacties
Ja, ook omdat we ouder worden gaat dat wat vaker voorkomen. Zelf gaan we ook een keer, hopelijk niet plotseling.
Hoe dan ook veel plezier volgende week.
Afscheid nemen van geliefden valt zwaar. Koester mooie herinneringen en maak nieuwe zo lang het kan. Liefs Dhyan
De geboorte van een kleinkind is toch één van de mooiste dingen in het leven, vind ik. En voor het kleinkind is het fijn om oma en/of opa te leren kennen. Maar verder is het natuurlijk goeddeels maar een trieste bedoening in het leven.
Ik wens jullie samen een hele mooie rondrit met fijne herinneringen.
Dat zijn inderdaad trieste berichten. Het rondje Zeeland zal vast wel gepaard gaan met een lach en een traan maar fijn dat jullie dat voor Ina kunnen doen.
Sterkte voor de komende tijd.