Dag Ina
We waren ruim op tijd en langzaam druppelden de belangstellenden binnen. Familie vooral, neven en nichten, maar ook vrienden en vriendinnen van toen en nu.
Er waren erg veel foto's in periodes verdeeld, Michael had dat erg leuk gedaan en dan met een mooi muziekje erbij wordt het toch een stuk aangenamer.
Sprekers tussendoor en af en toe een moment van droefheid. Ina was gewoon nog veel te jong en ze wilde nog zo graag dat kleine meisje groot zien worden. Dat mocht niet zo zijn en dat hebben we maar te aanvaarden.
Het regende, het was droevig weer en eenmaal weer binnen hebben we op haar en het leven geproost. Het was gewoon even gezellig met iedereen die je niet zo vaak ziet en zo wilde ze het ook.
En eenmaal weer onderweg naar huis werden we getrakteerd op de langste file van het jaar.
Het was best vermoeiend, maar dat gaat weer over.
Rotweer voor zo’n dag. Sterkte voor jullie.