Uit logeren
Ik voelde me niet lekker toen ik naar bed ging, pijn op de borst en de linker schouder deed ook zeer, dat doet hij wel meer maar het leek allemaal zo anders, ik werd er onzeker van en ging weer naar beneden. Joop vertrouwde het ook niet en belde 112. Ze maakten een hartfilmpje dat was goed, de bloeddruk was ook goed, niets om je zorgen om te maken maar toch wilden ze me meenemen voor bloedonderzoek voor de zekerheid. Ik zat er helemaal van te shaken, niets voor mij allemaal.
Daar ging ik met de ambulance, dat was nieuw voor me. Joop bleef thuis. Half een waren we in het ziekenhuis, bloed geprikt en met een uurtje zou de uitslag bekend zijn en als die goed was zou ik Joop kunnen bellen om me te komen halen. Dat werd dus drie uur, gelukkig ben ik gewend wakker te liggen. Er werd ook nog een foto van het hart en de longen gemaakt.
De dokter kwam dus om drie uur en vertelde goed en slecht nieuws, de uitslag was goed maar... eigenlijk is het beter na zes uur nog een keer te prikken, dat zou om zes uur zijn. Ik belde Joop dat hij lekker kon gaan slapen en ikzelf werd naar de spoedopname gereden. Van slapen komt dan nog steeds weinig, er was een man die lag te praten, luid en duidelijk en niet alles ging naar wens want aan bijna elk eind van de zin kwam er een flinke vloek.
's Morgens bleek dat hij aan het autorijden was, afijn die was behoorlijk de weg kwijt. Best grappig ook af en toe.
Er was weer bloed geprikt en weer maar wachten, de klacht van pijn op de borst bleef af en toe en ik was ook nog even misselijk, ik kreeg 's nachts een maagpoeder en 's morgens een maagbeschermer. Nu hadden we zalm gegeten en die was best vet, ik begon me af te vragen of die niet wat zwaar op de maag lag, Net als de pepernootjes daarna. Tsja alles kan.
Een uur of elf kwam de uitslag, die was goed, geen abnormale dingen, maar vanwege de klachten stelden ze voor nog een paar waardes te meten, er was nog bloed, dat zou een half uurtje duren. Lever en alvleesklierfunctie en nog iets, ik werd nog eens beluisterd en zo rond half een kwam de boodschap dat ik naar huis mocht, geen abnormale afwijkingen.
Ik was blij en lichtte de meiden en mijn zus in over het gebeurde. Eenmaal thuis telefoon dat er op de foto van de longen toch iets te zien was een uitstulping op een stukje bot (er zit toch geen bot in je longen?) en dat willen ze nu met een ct scan nog wat beter bekijken. Nou en dan zit je gelijk weer in de put natuurlijk, ik wel tenminste.
Ook de hartruis die ik al jaren heb wordt opnieuw bekeken met een echo. Die twee dingen daar krijg ik nog een afspraak voor.
Morgen mag ik naar de borstenbus, die afspraak stond al.
Ik kan niet zeggen dat ik met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
En nu maar weer wachten tot ik aan de beurt ben.
dertien reacties
Ja zo bekijk ik het dan ook maar, alleen zo’n uitstulpinkje staat me dan weer niet aan, maar goed … een mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest, zummun ma zaage
Na het lezen van de kop en het zien van de eerste foto heb ik eerst door gescrold naar de datum onderaan of ik niet een oud bericht had geopend. Zo loop je in de polder en zo lig je in het ziekenhuis. Zal zeker schrikken geweest zijn.Je klachten zijn in ieder geval onderzocht . Hopelijk op een goede afloop. Gaat vast goedkomen.
Oei Ria, Daar schrik ik toch van. Gelukkig met je bloed alles goed. Nu wachten op het vervolg. Zorg goed voor jezelf.
Dat is nou niet meteen een leuk logeerpartijtje. Maar nood breekt wet, in zo’n geval is het beter om even ergens te logeren waar ze goed op je passen. maar hopelijk kun je straks weer zorgeloos terug naar huis.
Jeetje wat een gedoe allemaal! Ze maken er wel werk van als je niet meer piep bent blijkt wel. Jan wordt ook steeds binnenstebuiten gekeerd en dan denk ik ook wel eens, moet dat allemaal. Zo’n dingetje in je long kan er je hele leven al zitten, maar dat moet dan ook bekeken worden. Nou, gelukkig ben je weer thuis en is alles goed. Ach er kraakt en piept af en toe wat als je ouder wordt. Maar je weet het, krakende karren gaan het langst mee (zoiets).
Nou zeg, kijk ik één dag niet hier en dan zet jij de hele boel op stelten. Het is wel schrikken zo’n toestand. Gelukkig dat je nu in elk geval een keer goed nagekeken bent. En de dag erna alweer alles normaal, goed zo
Sakkers, en dat moest natuurlijk doorSTREPEN zijn. Dat gekriebel op zo’n telefoon ook, met een hand in de mitella
Geluk bij een ongeluk, je had je tasje bij je. Met je tasje kan jou niets gebeuren!
Wat een schrik en ‘s nachts is alles ook erger en enger. Maar je wordt nu binnenste buiten gekeerd en als er niets wordt gevonden, kun jij er weer tegenaan!!