Een nieuwe dag...
Gelukkig heerlijk geslapen afgelopen nacht, bijna het klokje rond, daar knapt een mens van op. En hoewel ik gisteravond alles nog behoorlijk somber inzag, besloot ik vanmorgen daar maar mee te stoppen, wat heb je eraan jezelf het leven zuur te maken. Het was prachtig weer, ik deed gelijk maar weer een ochtendrondje.
Geen abnormale pijntjes meer, dat helpt ook natuurlijk.
Na de wandeling de borstenbus. Nog steeds vervelend en ook nog steeds weer spannend de komende dagen, voor mij was het de laatste keer, na je 75ste hoef je niet meer.
Vanmiddag nog een rondje, net voor de regen kwam. Joop fietste. We gaan weer zo goed als ons gewone gangetje en aten de andere helft van de pannenkoeken op anders wordt de melk zuur.
Zie je wel, het leven gaat stilletjes gewoon door… en wat een beetje slaap al niet kan doen.