Vroeger en nu
Er wisselen nogal wat huisjes van eigenaar in de buurt vooral oudere huisjes, dijkhuisjes, waar soms veel geld voor wordt betaald en dan moet het nog verbouwd worden. Deze is zowat helemaal leegesloopt wat interieur betreft.
En nu ben ik op mijn beurt benieuwd of de porseleinen elektriciteitsknoppen de verbouwing gaan overleven.
Bokpalen heten ze ergens anders in het land maar daar heb ik nog nooit van gehoord, bij mijn weten zijn het gewoon eleCtriciteitspalen en ik vond en vind ze nog steeds mooi, ze gaven de wegen iets intiems, afgebakends.
Ode aan de bokpaal
Wanneer de stormwind zong door de gespannen draden
Daar stond zij vast , haar benen in de klei
Langs wegen, dijken, landerijen, kaden
Zij bracht ons licht, de wereld dichterbij
Onwrikbaar , beeldbepalend, simpel in haar vormen
Een eeuw of meer nog, baken in het land
Nu dreigt gevaar dat sterker is dan stormen
Het heet ‘vooruitgang’ als er ledverlichting brandt
Met staalgepunte klauwen aan de voeten
Van de monteur die haar in stijl beklom
Leek zij na weer een beurt ons te begroeten
Als elke isolator blinkend glom
Zij moet voorlopig noch maar even blijven
Dat oersymbool van ‘hoe het ooit begon’
Haar beeld zal immer op mijn oog beklijven
Als ik de rijen zie tot aan de horizon.
Ik weet niet meer waar ik het pikte 
Porselein, het woord is al mooi, al houd ik absoluut niet van poseleinen kopjes en borden met bloemetjes enzo.
Porselein is veel gebruikt als materiaal voor het vervaardigen van isolatoren omdat het stevig, duurzaam, weers- en hittebestendig is en elektriciteit niet geleidt.
Het leuke van al die nieuwe bewoners is wel dat er weer wat jongere mensen in het dorp komen wonen als ik het goed begrepen heb.
Herinner me die bovengrondse leidingen ook nog wel. Mijn vader kwam wel eens thuis met die porseleinen dingen en daar speelde wij als kind daar mee.