Gevoel
Lekker vroeg op stap weer, al is half negen eigenlijk al te laat zeker als je iets verder wilt. Weer een boel foto's gemaakt van ons prachtige eiland, ik krijg er nooit genoeg van.
Een rondje Noordgouwe. Maandag ging ik naar het noorden, gisteren naar het westen en vandaag naat het zuiden. Morgen eens kijken of ik in de vroegte Dreischor aan kan doen en dan ben ik wel een beetje klaar met die vroege lange ochtendrondjes, ze missen me vast op het 'gewone' rondje, de hondjes dan toch.
Dit is meneer Johannes Vijverberg. Ik heb dat even opgezocht want zulke dingen kan ik dus absoluut niet onthouden.
Hij was onderwijzer en heeft veel boeken en plaatjesalbums op zijn naam staan. Vooral over vogels, die hij met zelf gebouwde camera's fotografeerde.
Meneer Vijverberg heeft ook al een rode zakdoek om zijn nek, dat is mode tegenwoordig, ze hangen ook in vlaggenmasten, aan autspiegeltjes, overal kom je ze tegen. De omgekeerde Nederlandse vlag is echt uit hoor, dat is zooo juli...
Vanmorgen las ik een colum waar ik me wel in kan vinden. Ik ben niet zo van de politiek en ik volg het al helemaal niet, het gaat bij mij meer om het gevoel en zij beschrijft dat prima.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na twee heerlijke weken in Frankrijk waarin de enige kranten die we zagen waren gedrukt op vellen waarin de baguettes waren gehuld, reden we opgetogen ons eigen land weer binnen. Een van de eerste dingen die we zagen was een confederatievlag, hangend aan een viaduct.
We waren ze bijna vergeten, de asociale boeren die ons land al maanden terroriseren. De hooibalen en asbesthopen die op snelwegen werden gedumpt, de bedreigingen van mensen die dat moesten opruimen, de intimidaties bij een minister thuis, de honderd oude knotwilgen die uit boosheid werden gekapt, de gierwagen met mest die werd leeggekiept in een natuurgebied. En eerder de deur van een provinciehuis die werd kapot gebeukt, het politiepaard dat met een trekker omver werd gereden. Zo idioot als ze het zelfs in het land van Gele Hesjes en eeuwige stakingen nog nooit hebben meegemaakt.
En dan sla je een krant open en dan lees je dat onze bestuurders, die al die tijd toch al niet verder kwamen dan ‘oei’ en ‘foei’, een voor een terugkrabbelen uit het stikstofbesluit. Ofwel: zwichten voor terreur.
Want dat is het, terreur. Niks boerenprotesten, gewoon zuiver terreur. Boeren die zich laten opjutten door extreemrechtse randdebielen en intussen doen alsof de rest van het land niks te vreten heeft als zij hun ordinaire veestapel moeten inkrimpen. Terwijl iedereen intussen weet dat verreweg het meeste voedsel naar het buitenland gaat, zodat de zwaar gesubsidieerde boeren nog meer geld verdienen.
Het romantische beeld van een boer met een stukje land en een stal met een paar koeien is inmiddels achterhaald. Boeren zijn ondernemers. En ondernemen betekent dealen met wetten en regels die veranderen, en je daar aan houden. Dat geldt trouwens óók voor bestuurders die ze bedenken.
Colum Wendy Wagenmakers
PZC 24-08-2022
Ik heb daar niets aan toe te voegen.