Herrie
Kijk de hondjes krijgen een koekje en dan heb ik ook nog even een lolletje met de baasjes. Dit is wel een hele lieve hoor, die springt soms gewoon uit de auto als hij me ziet, de hond dan hè.
Vanavond was er nieuwjaarsreceptie van de Dorpsraad voor de dorpsbewoners in het dorpshuis de Maire. Erg gezellig. Er was een stampotbuffet, lekker makkelijk ook natuurlijk.
Weer wat dorpsbewoners leren kennen, want er zijn er natuurlijk ook heel veel die ik niet ken, we zijn tenslotte veertig jaar weg geweest.
Ook iemand ontdekt die ik al een tijdje volg op Instagram, ze schildert en ik ging haar volgen omdat ik vermoedde dat ze uit de buurt kwam. Nu blijkt dat ik elke morgen voorbij hun huis loop, soms zwaaien we... dat is zo gek! Zij wist wel dat ik het was die haar volgde.... Zo kom je nog eens iets te weten onder het eten 
Een opkomst van 140 dorpsgenoten, dat is best veel voor zo'n klein dorp.
En nu maar weer even bijkomen, wat een herrie! Joop had wel zijn oortje ingedaan maar was zijn telefoon vergeten om de boel te kunnen regelen. Maar hij heeft het volgehouden tot het eind. Het is gewoon voor iedereen een herrie van jewelste als er 140 man zit te kwekken in zo'n zaaltje.
Allemaal grijze hoofden.
We waren laatst bij een crematie, je zou zeggen daar praat toch iedereen wel op gedempte toon. Nee dus, zowel voor als na de plechtigheid was het zo lawaaiig dat wij elkaar niet verstonden en ik een fluittoon in mijn oren had na afloop. Die is gelukkig weer wel. Genoeg geluiden in mijn oren.