Rustig aan
Mijn dag begon eigenlijk vannacht om half drie al, vandaar dat ik vanmorgen ook wat eerder door de polder liep. Joop sliep nog dus ik wilde niet teveel lawaai maken. Toen ik terug kwam waren nog steeds de lamellen dicht
Daarna had ik met het bazinnetje van Beppie afgesproken, ze heeft nog niet zo lang een elektrische fiets en ik heb die van Joop, dus we besloten eens samen een rondje te doen, het was er weer voor.
Windstil, al trok die later wel aan en hadden we eigenlijk alleen maar tegenwind. We dronken koffie onderweg en kwamen Joop nog tegen die ons eerst helemaal niet zag natuurlijk, maar dat ben ik zo langzamerhand wel gewend. 'Hij rijdt best hard hè', zei ze nog.
Daar is hij al vaker voor gewaarschuwd maar ja, hardleers. Vanmiddag moest hij even naar de dokter en jawel, toen hij thuiskwam vertelde hij dat hij het eindelijk voor elkaar had en was omgevallen. Waarschijnlijk zo'n betonnen hobbel in de bocht waar hij overheen was gereden, te kort door de bocht dus. Gelukkig had hij niets, scootmobiel ook niet en er was gelijk weer hulp. onverbeterbaar die man.
Zere knie is waarschijnlijk overbelast en als het over is mag hij wel roeien maar niet te hard...
Nu ja de dokter had hem weer een beetje opgepept, soms doet een gesprekje alleen al goed. Die voeten gaan niet meer over maar als hij niet teveel loopt valt het mee, we gaan een invalidenparkeerkaart aanvragen, daar heb je na een infarct al recht op blijkbaar, die hadden we dus al jaren kunnen hebben, maar dat was dan wel overbodig geweest. Vrijdag de bel-uitslag van de neuroloog.
Wat er eenmaal in zit gaat er ook niet zo makkelijk meer uit bij Joop…