Voor wat hoort niets
Het was de tweede keer gisteren dat ik Senna uitliet, leuk om te doen en zoiets doe je dan gewoon even, voor een buur of bekende, ik laat wel vaker eens een hond uit. De eerste keer kreeg ik daarvoor iets van huidverzorging, dat ik nooit gebruik, het lag nog steeds ingepakt in de la waarin ik het toen deed en ik heb toen gelijk gezegd dat het niet nodig was en de volgende keer niet meer wilde.
Gisteren stond er weer een pakje, ik nam het mee en maakte het open, nieuwsgierig als ik ben. Weer zoiets waarvan je denkt wat moet ik ermee, dus ik heb korte metten gemaakt en allebei in een tasje gestopt met een briefje erbij.
Als buren doe je zoiets gewoon en bovendien schept het ook weer verplichtingen, want mocht zij binnenkort eens iets voor mij doen dan ben ik ook weer verplicht iets te geven. Ik hou er niet van, al heb ik om die reden de buurman al een paar biertjes gegeven omdat hij ons hielp met de poortdeur. Daar heb ik toen ook al over lopen twijfelen, maar ja een paar biertjes gaan er meestal wel in, net als de chocolaatjes van Rosemarie...
zes reacties
Ja he, dat heb ik ook gezegd natuurlijk dat ik wel snap dat het goedbedoeld is. Ze wonen hier nog geen jaar, dus ff wennen nog.
Verjaardagen bijna hetzelfde, je krijgt allemaal spul dat maar ligt rond te slingeren en voor goed fatsoen maar bewaard wordt..
Ik zeg altijd dat ik alles al heb en niets nodig heb. Mocht je persé iets willen geven moet het voor onmiddellijke consumptie geschikt zijn.
Helemaal mee eens. Anders krijg je toch een soort kettingreactie en bovendien spullen waar je eigenlijk niet blij mee bent al is het goed bedoeld.