Alweer op reis
We brachten vandaag weer een bezoekje aan het Erasmus MC en hoewel we er pas om kwart voor twee moesten zijn, bestaat je dag eigenlijk uit niets anders. Eerst nog wel een ochtendrondje en dan wachten tot je weg kunt zo rond half een. Eerst naar Bruinisse daar de auto geparkeerd en met de bus verder, dat scheelt een keer overstappen in Zierikzee wat toch een gedoe is met een rolstoel.
We hadden ons goed voorbereid wat de Metro betreft, maar het is en blijft een drama, het gezoek naar de goede lijnen , toch nog weer met de lift (dat hoefde toch vorige keer niet...) maar we waren ruim op tijd gelukkig, want binnen het ziekenhuis is het ook nog best ingwikkeld.
Zo gauw ik in een lift heb gestaan zeker in de metro, ben ik alle gevoel voor richting kwijt, naar boven, naar beneden, help waar ben ik ook alweer, hoog, laag, waar is de begane grond!
Alles ging goed en we zijn niet verkeerd gegaan.. maar niet zonder stress hoor.
De dermatoloog kon niets verontrustends vinden op verdenking van ontstoken bloedvaten, dat klonk goed, de volgende afspraak is telefonisch over een week of drie.
Verder heb ik mijn ogen weer uitgekeken, want zoveel verschillende mensen zie ik niet zo vaak bij elkaar. In de metro, maar ook in het ziekenhuis. Veel vriendelijke mensen ook, die gewoon terug glimlachen als jij dat doet, maar er zijn er ook die als je al drie keer geprobeerd hebt een lach op hun gezicht te krijgen, hun smoel niet vertrekken. Hooghartige opgetutte nepmensen. Bah. Er was ook een vrouw en dan heb ik het over mensen van onze leeftijd hoor, die de wachtkamer binnen kwam met een bontjas zonder mouwen, een soort bodywarmer tot op de grond, maar dan van bont, geen idee of het echt was, maar zo gedroeg ze zich wel en dan voor de rest alles wat daar bij hoort natuurlijk aan bling en kak. Zo ga je toch niet naar de dokter! Haar man kwam even later hoogzwanger binnen, die had al jaren zijn eigen piemel niet gezien. Vreselijk natuurlijk, maar ik kan er ook wel om lachen hoor.
Vijf uur waren we weer thuis, zin om te koken heb ik dan niet, dus dat werd een pizza voor Joop en voor mij twee loempia's van de vleesboerderij, voor allebei een tractatie.
Bijgaand de tekening die ik gisteren af maakte, na een dag of twee kleuren. Zelf vind ik hem leuk, van een afstandje is het net een uil op een stok, maar verder valt hij niet zo in goede aarde geloof ik, prima hoor! Er komt heus wel weer eens iets hetkenbaarders, maar in deze fase zit ik nu.
tien reacties
Mensen, altijd overal mensen, en ieder met zijn problemen en zijn gedachten. Bij de tandarts groet iedereen elkaar meestal wel, maar gezellig wordt het nooit. Dat zal ik een ziekenhuis vast niet heel anders zijn. Uitgezonderd de mensen die jij trof.
Ook weer gebeurd! Ria waarom vraag je niet iemand mee, je dochter bijvoorbeeld, om jullie te begeleiden. Dat is toch een vreselijke onderneming? Ik moet er niet aan denken. Wij gaan per auto en dan hopen dat er parkeerplek is. In Erasmus zelf heb je van de consoles waar een papiertje uitrolt waar je wezen moet, en toen wij er waren stonden er van die gastvrouwen om je te helpen. In het ziekenhuis zelf heb ik nooit van die maffe mensen gezien, zeker echte rotterdammerts. Ik hoop verder dat Joop een diagnose krijgt waar je wat mee kunt.
Nee joh, wij kunnen dat prima zelf hoor, het is alleen af en roe zo’n gezoek en dat is het voor een dochter ook, dan lopen we met z’n drieën te kissebissen, alledrie beterweters, dat komt niet goed
Ik vond de tekening wel leuk, maar zag er wat huizen in. De drukte van de stad is ook niets voor mij. Doordat ik slecht hoor en lawaaidoof ben raak ik daar ook mijn gevoel voor richting kwijt.
Ja, zo dik zou ik niet willen worden. Kan niet gezond zijn. JE tekeningen vind ik altijd wel erg boeiend en mooi hoor, Ria. Ook deze weer.
Zo, die reis en dat zoveelste spannende bezoek hebben jullie maar weer gehad.
Een uil kan ik niet in je tekening ontdekken, ik zie er een paar huizen in het buitengebied staan.
Zo kom je (noodgedwongen) nog eens ergens. Ik vind het ook altijd een gedoe als we naar Groningen moeten, maar dat kan gelukkig gewoon met de auto. Al is Groningen dan geen wereldstad, ik kijk mijn ogen dan ook uit. Ik zie vooral heel veel fietsen, echt een studentenstad.
Ik zie de uil wel en juist deze tekening vind ik wel leuk. Ik zie hier een combinatie van jouw stijlen
Ik moest ook lachen om je belevenissen. Leuk geschreven. Moest denken aan het theater van de lach .