Komt goed 3
Miriam was hier pas geboren, daar was hij gelukkig bij, een bevalling waar geen eind aan kwam, doodvermoeiend zodoende voor allebei. (We zijn hier bij mijn ouders op visite zie ik nu aan de bank, op reis naar Flipland).
Geen idee hoe lang alles duurde toen, weken, maanden, maar hier is Joop pas weer thuis na een tijdje ziekenhuis met de uitslag sarcoïdose en dat het ook wel een tijdje zou duren eer hij weer de oude was. Hij kon niks, de tuin uitlopen was al te ver, maar gelukkig was er prednison, de meesten hebben het weleens geslikt en je wordt er dik van, maar het helpt meestal goed.
Bij Joop tenminste wel en hij was in een paar maanden tijd van 60 naar 80 kg, maar hoe lang het alles bij elkaar duurde ben ik kwijt. Hier was hij alweer gedeeltelijk aan het werk denk ik bij Freriks in Oosterland met onze eerste auto, een trabantblauwe Trabant.
En nu is het weer zover. Gisteren kwam er nog een brief van het EMC via de neuroloog dat het naar alle waarschijnlijkheid de neurosarcoïdose betreft, we wisten al die jaren al dat de mogelijkheid bestaat dat de sarcoïdose de kop weer opsteekt en Joop had al wel gemerkt dat wanneer hij een zogenaamde jichtaanval had, de prednison de pijn al snel verdreef, dus eigenlijk waren we best blij met die brief. Joepie prednison, met bijbehorende reden! De pillen heeft hij al, nu opbouwen en zien wat voor effect het heeft.
Waar je al niet blij mee kunt zijn...
Als dat de oplossing is mag je blij zijn…