Als een belletje
De natuur lijkt één grote explosie op het ogenlbik. Jammer dat het vandaag weer van dat donkere weer was en zowat de hele dag regende. Alweer geen schilder, hij heeft er zelf ook de pest in maar niemand die er iets aan kan veranderen natuurlijk. Ooit komt het af.
Vanmorgen begon ik eens met het verhangen en verwisselen van nog wat tekeningen, ik geloof dat ik het nu wel zo'n beetje op orde heb. Gelukkig dacht ik tot half de middag dat het al donderdag was en toen had ik plots een dag over, zo fijn!
Ik was ook in het tuincentrum voor wat vaste plantjes, daar ga ik morgen mee aan de gang, de geraniums gaan in de kliko, ik ben ze zat, geen eenjarig spul meer voor mij, nu ja misschien ééntje dan, of twee...
Morgenochtend wordt de traplift geleverd die ze vrijdag gaan installeren of ophangen, hoe je het noemen wilt, daar liep ik ook mee natuurlijk want dan kan ik ook weinig doen, het zal een rust zijn als dat ook allemaal uit mijn hoofd kan. Het is een beetje veel ineens.
Mijn ogen doen het nog prima gelukkig, rustig aan doen gaat niet, dat is mijn lijf ook niet gewend denk ik dan, dus het zal wel meevallen met de schade, ik zie nog geen verandering, alles is 'zo helder als een belletje'. (Dit spreekwoord bestaat niet volgens Google, toch zeiden wij het vroeger en ook nu nog regelmatig thuis.)
Fijn dat het met de ogen zo goed gaat. Buiten gaat het inderdaad heel hard, vocht en warmte, meer hoeft het niet te zijn.